Wyrok NSA z dnia 6 lutego 1998 r., sygn. I SA/Łd 1196/96
Brak przychodu w związku z wydatkami poniesionymi na marketing nie wyklucza możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów z uwagi na to, że warunkiem takiego zaliczenia jest kryterium celowości, wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
uchyla zaskarżoną decyzję.
UZASADNIENIE
Decyzją z 3 lipca 1996 r. izba skarbowa utrzymała w mocy decyzję urzędu skarbowego z 25 kwietnia 1996 r. w sprawie określenia spółce z o.o. zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 1994 r.
Izba skarbowa podzieliła stanowisko urzędu skarbowego w przedmiocie nieuznania za koszty uzyskania przychodu wydatków dotyczących usług marketingowych poniesionych przez spółkę w 1994 r. oraz odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych stanowiących aport rzeczowy wniesiony do spółki. Spółka zaewidencjonowała wydatki z tytułu usług marketingowych w zakresie poszukiwania dystrybucji swoich produktów na terytorium Francji, w łącznej kwocie 21.086.400 zł, wynikającej z faktur wystawionych przez firmę francuską. Analizując zebrany w sprawie materiał dowodowy organy podatkowe stwierdziły, że w roku podatkowym 1994 spółka nie osiągnęła żadnych przychodów ze źródeł przychodów położonych na terenie Francji, gdyż nie dokonywała sprzedaży swoich wyrobów i usług poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Uzasadnione jest zatem, zdaniem organów podatkowych, stwierdzenie w świetle art. 7 ust. 1 i 2 i art. 15 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./, że wydatki poniesione na usługi marketingowe nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, ponieważ wydatki te nie mają związku z uzyskanym w 1994 r. przychodem. Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy, przedmiotem opodatkowania jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów. Z kolei art. 7 ust. 2 tejże ustawy stanowi, że dochodem jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. A zatem w świetle omawianego przepisu kosztami uzyskania przychodu są jedynie te koszty, które zostały poniesione dla uzyskania przychodu z danego konkretnego źródła. Izba skarbowa wskazała na art. 15 ust. 4 ustawy, z którego wynika, że koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku kalendarzowym, którego dotyczą. Wobec powyższego, w ocenie izby skarbowej, urząd skarbowy zasadnie nie uznał za koszt uzyskania przychodów kwoty 21.086.400 zł, stanowiącej wydatki dotyczące usług marketingowych według faktur wystawionych przez francuską firmę. Izba skarbowa uznała także za bezzasadny zarzut spółki w przedmiocie nieuznania za koszt uzyskania przychodów odpisów stanowiących aport rzeczowy wniesiony do spółki.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
