Wyrok NSA z dnia 7 grudnia 1998 r., sygn. I SA/Ka 531/97
Podstawą obliczenia wysokości kosztów reprezentacji i reklamy prowadzonej w sposób "niepubliczny" /0,25 procent przychodów/ jest tylko ta część przychodu, która podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych /art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skargę (...) spółki z o.o. w (...) na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 20 lutego 1997 r. w przedmiocie określenia zobowiazania w podatku dochodowym od osób prawnych za 1994 r.
UZASADNIENIE
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego "E.A.K." spółka z o.o. w W. wniosła i uchylenie decyzji Izby Skarbowej z dnia 20 lutego 1997 r. /nr PD I-732/97/96/, w której określono wysokość podatku dochodowego od osób prawnych za 1994 r. na 187 880,80 zł /po denominacji/. Strona skarżąca zarzuciła, iż decyzja naruszała prawo materialne: art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych co do sposobu ustalania limitu 0,25 przychodu, mającego zastosowania przy zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów wydatków na cele reprezentacji i reklamy, oraz przepisy postępowania: art. 7, art. 8, art. 11 oraz art. 77 w związku z art. 107 Kpa. W uzasadnieniu skargi, odnosząc się do tej części decyzji, która dotyczyła ustalenia limitu związanego z kosztami na reklamę niepubliczną, skarżąca podniosła, iż organy podatkowe dokonały rozszerzającej wykładni art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niewłaściwie zastosowały art. 7 ust. 3 tej ustawy. Wyjaśniła, iż w okresie od 1 lipca 1991 r. do 30 czerwca 1994 r. korzystała na mocy ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej z udziałem podmiotów zagranicznych /Dz.U. nr 41 poz. 325/ z trzyletniego zwolnienia dochodu z opodatkowania podatkiem dochodowym. To zaś oznaczało, iż w 1994 r. uzyskiwała dochody zarówno ze źródeł przychodów zwolnionych, jak i opodatkowanych. Ponieważ art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy nie zawierał żadnego ograniczenia okresu, jaki powinien być uwzględniony przy określaniu przewidzianego w im limitu, więc przez odwołanie się do treści art. 12 ustawy należało uznać za przychód wszelkie postacie przychodów osiągniętych w ciągu całego roku podatkowego, a nie tylko jego części. W rezultacie limit 0,25 proc. powinien wynosić 465.212,97 zł, a nie - jak przyjęły organy podatkowe - 232.763,40 zł. Według strony skarżącej art. 7 ust. 1-3 ustawy określał tylko sposób ustalania dochodu, a nic nie mówił na temat metod obliczania limitu na reprezentację i reklamę bądź o sposobie ustalania przychodu stanowiącego podstawę obliczenia limitu.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
