Wyrok NSA z dnia 11 października 1995 r., sygn. SA/Ka 97/95
Kaucja, będąca zabezpieczeniem zawartej umowy o dzieło, nie stanowi kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.
oddala skargę.
UZASADNIENIE
Czesława i Edward N. złożyli skargę na decyzję ostateczną Izby Skarbowej w K. z 14.11.1994 r., która została utrzymana w mocy decyzją Pierwszego Urzędu Skarbowego w K. z 9.8.1994 r., ustalającą skarżącym wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 1993 w kwocie 15.920.000 zł.
Organ I instancji, powołując podstawę prawną z art. 104 Kpa, art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ oraz art. 5 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 406 ze zm./ ustalił Cz. i E. N. powyższy podatek w związku z nieuwzględnieniem kwot wykazanych przez podatników jako koszty uzyskania przychodu z tytułu umowy o dzieło. Organ podatkowy zastosował do przychodu z tego tytułu zryczałtowane koszty w wysokości 20 procent, zgodnie z art. 22 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast stwierdził, że kwota 32.000.000 zł wpłacona przez podatników Spółce "B" w Z. stanowiła zabezpieczenie wykonania umowy o dzieło i miała podlegać zwrotowi /stosownie do par. 3 umowy/ natomiast za wykonane dzieło wykonawca miał otrzymywać wynagrodzenie, po potrąceniu przez zamawiającego podatku dochodowego /par. 4 umowy/.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
