Wyrok NSA z dnia 15 lutego 1994 r., sygn. SA/Wr 2299/93
Nieważne, jako sprzeczne z prawem, są te postanowienia uchwał rad gmin podjętych po dniu 9 lipca 1993 r., które wprowadzają nowe opłaty za parkowanie pojazdów bądź podwyższają stawki wcześniej wprowadzonych opłat. Nie znajdują one podstawy w upoważnieniu do uregulowania tej kwestii zamieszczonym w art. 13 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60/ znowelizowanej ustawą z dnia 28 kwietnia 1993 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 47 poz. 212/, a tylko upoważnienie zawarte w tej właśnie ustawie może obecnie stanowić oparcie takiej regulacji.
Nakładanie jakichkolwiek ciężarów lub obowiązków na obywateli może następować tylko przepisami rangi ustawowej albo co - najmniej - aktów wykonawczych wydanych na podstawie i w granicach upoważnienia ustawowego. A zatem pobieranie po dniu 9 lipca 1993 r. opłat parkingowych ustanowionych we wcześniej podjętych uchwałach rad gmin nie znajduje również dostatecznego uzasadnienia prawnego skoro odpadła podstawa w postaci upoważnienia ustawowego owych rad do nakładania takich ciężarów na obywateli - użytkowników dróg.
Naczelny Sąd Administracyjny unieważnił uchwałę Rady Miasta O. w sprawie zmiany wcześniejszej uchwały ustalającej opłaty za parkowanie.
UZASADNIENIE
30 września 1993 r. Rada zmieniła własną uchwałę z 20 marca 1991 r. w sprawie opłat za parkowanie pojazdów na terenie śródmieścia miast O., a właściwie tylko załącznik, będący cennikiem za zajęcie miejsca postojowego, podwyższając cenę, niekiedy nawet 3-krotnie. Jako podstawę prawną uchwały radni powołali art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy samorządowej oraz art. 13 ust. 3 pkt 4 ustawy o drogach publicznych.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
