Wyrok NSA z dnia 20 grudnia 1994 r., sygn. I SA 1143/93
Organ administracji nie może odmówić wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji /art. 157 par. 3 Kpa/, uzasadniając odmowę brakiem podstaw prawnych do stwierdzenia nieważności. O tym, czy zachodzą podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji, przewidziane w art. 156 par. 1 Kpa, organ może zadecydować dopiero po przeprowadzeniu stosownego postępowania.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Kazimierza D. i Krystyny S. na decyzję Ministra Edukacji Narodowej z dnia 2 marca 1993 r. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności orzeczenia Ministra Oświaty o przejściu na własność Państwa nieruchomości i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Ministra Edukacji Narodowej na rzecz Kazimierza D. pięć milionów złotych oraz na rzecz Krystyny S. czterysta tysięcy złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych.
UZASADNIENIE
Minister Edukacji Narodowej decyzją z dnia 2 marca 1993 r. nr DP-0540/0550-124/90/IW odmówił wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności orzeczenia Ministra Oświaty z dnia 30 marca 1960 r. o przejściu z dniem 8 marca 1958 r. na własność Państwa nieruchomości położonej w K. przy ul. K. nr 66, o co wnosili Kazimierz D. i Krystyna S. W uzasadnieniu decyzji Ministra podano, że orzeczenie z dnia 30 marca 1960 r. zostało wydane na podstawie art. 2, art. 9 ust. 2, art. 16 ust. 1 pkt 1 oraz art. 17 pkt 2 lit. "b" ustawy z dnia 25 lutego 1958 r. o uregulowaniu stanu prawnego mienia pozostającego pod zarządem państwowym /Dz.U. nr 11 poz. 37/. Wnioskodawcy żądają stwierdzenia nieważności tego orzeczenia na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2 i 7 Kpa, zarzucając, iż brak było podstawy prawnej do jego wydania. Zdaniem Ministra, nie jest trafne twierdzenie wnioskodawców, że przepisy cytowanej ustawy nie miały zastosowania do spornej nieruchomości, gdyż wprawdzie była ona przed dniem 31 grudnia 1954 r. użytkowana przez Szkołę Zawodową nr 1 dla Głuchych w K., jednakże w stosunku do tej nieruchomości nie ustanowiono przymusowego zarządu państwowego. Artykuł 17 powołanej wyżej ustawy dotyczy przedsiębiorstw, jak również innego mienia, którym władanie osoby uprawnione utraciły do dnia 31 grudnia 1954 r. i które pozostawało w faktycznym władaniu państwowych jednostek organizacyjnych, chyba że to władanie opierało się na tytule prawnym wynikającym z przepisów szczególnych innych niż wymienione w art. 1 lub 17 pkt 1 ustawy. Warunek ten został spełniony, ponieważ sporna nieruchomość przed dniem 31 grudnia 1954 r. pozostawała w faktycznym władaniu Szkoły Zawodowej nr 1 dla Głuchych. Brak zatem jest podstaw do uwzględnienia wniosku opartego na przesłankach wymienionych w art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa. Natomiast jeśli chodzi o przesłankę zawartą w art. 156 par. 1 pkt 7 Kpa, to art. 156 par. 2 Kpa nie zezwala na jej uwzględnienie.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
