Wyrok NSA z dnia 23 lutego 1994 r., sygn. III SA 1109/93
Pominięcie księgi jako dowodu w postępowaniu daje podstawy organowi podatkowemu do ustalenia podstawy opodatkowania w drodze szacunku /art. 11 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ bądź też wykorzystania do dokonania wymiaru części danych /nie budzących wątpliwości/ z nie uznanej księgi.
Nie daje jednak podstaw do pójścia po najmniejszej linii oporu i uznania, że zakwestionowane wydatki w związku z ich niezgodnym z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 1990 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów /Dz.U. nr 88 poz. 516/ ewidencjonowaniem nie zostały w ogóle poniesione.
UZASADNIENIE
S.W. prowadził w 1991 r. działalność w zakresie projektowania, doradztwa i nadzoru instalacji sanitarnych i przemysłowych i był z tego tytułu opodatkowany na zasadach ogólnych. Urząd Skarbowy ustalił zobowiązanie w podatku dochodowym za 1991 r., przy nieuznaniu za dowód na podstawie art. 169 par. 1 Kpa prowadzonej księgi. W uzasadnieniu podano, że podatkowa księga przychodów i rozchodów była prowadzona niezgodnie z ustalonymi wymaganiami, w szczególności koszty transportu rozliczane były "kilometrówką" i wpisywane na końcu każdego miesiąca, tj. nie były sporządzane dowody wewnętrzne. Dowody wewnętrzne nie zostały też sporządzone na koszty nieudokumentowane. Podatnikowi nie uznano także odpisów amortyzacyjnych od komputera "Atari", gdyż nie prowadził ewidencji środków trwałych oraz nie sporządził aktualnej wyceny. Podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym ustalono w ten sposób, że od zeznanego przez podatnika obrotu odjęto koszty wykazane i powiększone o koszty nie uznane. W odwołaniu od tej decyzji S.W. zarzucił, że nieuznanie za dowód prowadzonej przez niego księgi podatkowej jest pozbawione podstaw prawnych i niesłuszne gdyż powołane w decyzji przepisy nie ustalają wymagań co do prowadzenia ksiąg, a gdyby nawet uznać, że księga była niezgodna z wymaganiami formalnymi, to nie miało to wpływu na zaniżenie wielkości zaliczek na poczet należnego podatku. Do odwołania odwołujący załączył kserokopię zestawień miesięcznych wyjazdów samochodem osobowym dla potrzeb związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz kserokopie sporządzanych co miesiąc "dowodów wewnętrznych" w sprawie ryczałtu na przejazdy oraz, powołując się na przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 1990 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów /Dz.U. nr 88 poz. 516/, wyraził pogląd, że w rozporządzeniu tym nie ma przepisu aby na każdy wyjazd samochodem osobowym należało sporządzać odrębny dowód wewnętrzny. Natomiast zdaniem odwołującego się z par. 11 ust. 3 pkt 5 i par. 16 ust. 1 i 3 powołanego rozporządzenia można wyinterpretować możliwość sporządzenia miesięcznych zestawień na podstawie prowadzonej ewidencji. Z par. 11 ust. 3 pkt 7 rozporządzenia nie można wyciągnąć wniosków o konieczności sporządzenia dowodów wewnętrznych na koszty nieudokumentowane bo wtedy byłyby to już koszty udokumentowane. Potwierdzenia tego ostatniego poglądu odwołujący dopatruje się także w pkt 11 objaśnień do księgi, stanowiących załącznik nr 1 do powołanego rozporządzenia.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
