Wyrok NSA z dnia 15 stycznia 1993 r., sygn. SA/Wr 1141/92
1. Uprawnienie do wszczęcia postępowania podatkowego przeciwko czynnościom płatnika, nadane podatnikowi mocą art. 175 par. 1 Kpa jest ograniczone w czasie, czyli po upływie wyznaczonego terminu przestaje istnieć. Jeżeli zatem od dnia pobrania podatku przez płatnika minie jeden miesiąc, podatnik traci uprawnienie do żądania wszczęcia postępowania podatkowego na podstawie art. 175 par. 1 Kpa.
2. Obliczenie i pobór podatku przez płatnika staje się, po upływie terminu wyznaczonego w art. 175 par. 1 Kpa, czynnością o skutkach ostatecznych. Nieodwracalność skutków tej czynności materialno-rachunkowej, po upływie terminu do żądania sprostowania obliczenia podatku bądź uznania nieistnienia obowiązku podatkowego jest trwała, ponieważ Kodeks postępowania administracyjnego nie przewiduje środków pozwalających na podobieństwo tych, o których mowa w art. 16 par. 1 Kpa - dokonać ich podważenia.
3. Naruszenie terminu uiszczenia podatku obrotowego przez podmiot dokonujący obrotu towarowego z zagranicą oraz odstąpienie organu celnego od egzekucji tego zobowiązania, jako działania poza prawne, nie mogą wywołać korzystnych dla strony zobowiązanej skutków prawnych.
W tej sytuacji stwierdzić należy, że w przypadku uchybienia terminu, o którym mowa art. 77 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ wskutek niewpłacenia podatku obrotowego do kasy lub na rachunek bankowy właściwego urzędu celnego - termin przewidziany dla podatnika w art. 175 par. 1 Kpa zaczyna swój bieg ósmego dnia od dnia, w którym decyzja o wymiarze cła, zawierająca obliczenie podatku stała się ostateczna.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
