Wyrok NSA z dnia 11 marca 1992 r., sygn. III SA 261/92
W doktrynie postępowania administracyjnego nie budzi wątpliwości, iż art. 170 Kpa stanowi modyfikację art. 128 Kpa przez sformalizowanie wymogów odwołania również co do treści tego środka prawnego.
Jednakże jest to przepis precyzujący wymogi formalne.
Z tego względu na jego podstawie ocenie podlega, czy odwołanie zawiera zarzuty przeciw decyzji, czy sprecyzowana jest istota i zakres żądania, oraz czy wskazane zostały dowody uzasadniające to żądanie.
Zgodnie z art. 63 par. 1 Kpa jeżeli podanie nie czyni zadość innym wymaganiom ustalonym w przepisach prawa, należy wezwać wnoszącego do usunięcia braków w terminie 7 dni.
Nieusunięcie tych braków w ustawowym terminie powoduje pozostawienie podania bez rozpoznania.
Nieusunięcie braków formalnych odwołania w terminie 7 dni skutkuje pozostawienie odwołania tak jak każdego innego podania bez odwołania.
Formą tą dla odwołania jest ostateczne postanowienie organu II instancji.
Pozostawienie odwołania bez rozpoznania stanowi jedną z postaci niedopuszczalności odwołania przewidzianą w art. 134 Kpa.
UZASADNIENIE
Urząd Skarbowy w Ł. decyzją z 31.8.1990 r. zobowiązał Gminną Spółdzielnię "S.Ch." w Ł. do dokonania wpłaty na rzecz budżetu w wysokości 115.519.500 zł. Na sumę tę składa się 111.758.595 zł jako różnica pomiędzy cenami pobranymi po podwyżkach, o których Spółdzielnia nie zawiadomiła Izby Skarbowej, a cenami stosowanymi przed dokonaniem podwyżek oraz 3.760.000 zł jako kwota dodatkowa z powodu naruszenia relacji ceny do szczebla obrotu towarowego, towarzysząca kwocie nienależnej 2.507.300 zł.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
