Wyrok NSA z dnia 21 stycznia 1988 r., sygn. IV SA 859/87
1. Brak w kodeksie postępowania administracyjnego przepisu wyraźnie dopuszczającego stwierdzenie nieważności decyzji tylko w części dotkniętej wadą określoną w art. 156 par. 1 Kpa nie oznacza wyłączenia takiej możliwości.
2. Stwierdzenie nieważności decyzji tylko w części dotkniętej kwalifikowaną wadliwością jest nie tylko dopuszczalne, lecz - jako zgodne z zasadami ogólnymi kodeksu postępowania administracyjnego - powinno być regułą działania organów nadzoru.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Prokuratora Prokuratury Generalnej na decyzję Ministra Budownictwa, Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej z dnia 6 kwietnia 1987 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Wojewódzkiego w G.
UZASADNIENIE
Minister Budownictwa, Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej, po rozpatrzeniu odwołania Prokuratora Wojewódzkiego w G. od decyzji Dyrektora Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Wojewódzkiego w G. nr G-VII/8224/200/84 z dnia 26 września 1986 r., odwołania nie uwzględnił i decyzją znak GW-0-027/149/86 z dnia 6 kwietnia 1987 r. utrzymał w mocy decyzję organu stopnia wojewódzkiego o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 19 lipca 1984 r. Kierownika Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Miejskiego w G. w części, w której zobowiązał on Dyrekcję Rozbudowy Miasta G. do przeniesienia własności nieruchomości na rzecz Gabrieli H. W uzasadnieniu swej decyzji Minister stwierdził, że odwołanie Prokuratora nie może być uwzględnione, gdyż zgodnie z panującym w doktrynie prawniczej poglądem, wyrażonym między innymi w Komentarzu do kodeksu postępowania administracyjnego /Warszawa 1985, str. 232/, oraz orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego, stwierdzenie nieważności decyzji następuje w całości i tylko według dawnego brzmienia przepisów /przed nowelizacją kodeksu postępowania administracyjnego/ możliwe było uchylenie decyzji w całości lub części jako nieważnej. Ponadto decyzja z dnia 19 lipca 1984 nie składa się z części, lecz stanowi jedność, gdyż nałożenie na Dyrekcję Rozbudowy Miasta G. obowiązku zawarcia umowy notarialnej przeniesienia własności wskazanej w decyzji nieruchomości jest nierozerwalnie związane z ustaleniem, iż nieruchomość ta stała się zbędna na cele, na jakie została nabyta na rzecz Państwa. Odwołanie Prokuratora Wojewódzkiego, w którym decyzję organu I instancji traktuje się jako złożoną z dwu części, przeczy treści tej decyzji. Ponadto w uzasadnieniu odwołania nie podaje się argumentów przemawiających za przyjęciem poglądu, że unieważnienie decyzji w trybie art. 156 par. 1 Kpa mogłoby dotyczyć tylko części decyzji.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
