Wyrok NSA z dnia 12 grudnia 1983 r., sygn. II SA 1302/83
Sąd nie może ograniczyć się do powołania się na konkluzję opinii biegłego w sprawie rozpoznania klinicznego choroby, lecz jest zobowiązany sprawdzić, na jakich przesłankach biegły tę konkluzję sformułował i skontrolować prawidłowość jego rozumowania.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Władysława G. na decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia 2 marca 1983 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia choroby zawodowej i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję.
UZASADNIENIE
Władysław G. zgłosił organom sanitarnym wniosek o stwierdzenie choroby zawodowej. W toku postępowania wyjaśniającego dokonano następujących ustaleń:
Władysław G. w okresie od 7 lutego 1961 r. do 31 grudnia 1981 r. zatrudniony był w hucie. W okresie pierwszych 8 lat pracował w wykańczalni jako przygotowywacz wyrobów do wysyłki i ładowacz. Praca jego polegała m.in. na wiązaniu drutem wyrobów gotowych w paczki, zapinaniu ich na suwnice i kierowaniu na wózki transportowe lub na tymczasowe składowisko. Jego stanowisko pracy zlokalizowane było w pobliżu rusztu walcarki i stołu sortowniczego, przy którym dla usuwania wad powierzchniowych wyrobów walcowanych używano dłuta pneumatycznego, powodującego hałas od 96 do 104 dB. W uzupełniającym wywiadzie środowiskowym, przeprowadzonym w dniu 24 marca 1982 r., lekarz stwierdził m.in.: "Praca walcarek, spadanie walcowanych wyrobów na samotok, przejazd wózków transportowych, suwnic, składowanie wyrobów na wagony, wózek lub na składowiska chwilowe powodują występowanie na hali znacznego hałasu, chwilami zupełnie zagłuszającego mowę".
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
