Kontrakt menedżerski

Od umowy o pracę kontrakt menedżerski odróżnia brak elementu podporządkowania zleceniodawcy w zakresie wykonywanych czynności. Na tej podstawie często są zatrudniani członkowie zarządów spółek prawa handlowego.

W kontrakcie menedżerskim określa się przede wszystkim zakres czynności, wynagrodzenie menedżera, prawa i obowiązki stron. Często umieszcza się w nich również klauzulę o zakazie konkurencji. Ponadto, zdaniem organów podatkowych, typową cechą kontraktu jest kierowanie na jego podstawie zespołem ludzi i udział menedżera w wypracowanym przez niego zysku. Jeżeli zabraknie elementu zarządzania (koordynacji), samo świadczenie usług doradczych może nie wystarczyć, aby taką umowę zakwalifikować jako kontrakt menedżerski.

Kontrakt menedżerski jako źródło przychodów

Przychody uzyskane na podstawie kontraktu menedżerskiego są zaliczane przez przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Ma to kluczowe znaczenie przy rozpatrywaniu, jakim obciążeniom podatkowo-składkowym podlegają przychody uzyskiwane przez menedżera.

Działalność wykonywana osobiście obejmuje m.in. umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem oraz umowy o podobnym charakterze (umowa o świadczenie usług, umowa zlecenia, o dzieło), na podstawie których podatnik wykonuje czynności w zakresie zarządzania danym podmiotem. Wśród nich są także umowy, które zostały zawarte w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, z wyjątkiem przychodów otrzymywanych przez osoby wchodzące w skład zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych - niezależnie od sposobu ich powołania (art. 13 pkt 9 ustawy o pdof).