Podstawę wymiaru składek za pracowników oddelegowanych do pracy za granicę ustala się inaczej niż za pracowników wysłanych za granicę w delegację
Pracownik zatrudniony na podstawie umowy o pracę może wykonywać obowiązki służbowe dla swojego pracodawcy za granicą w ramach podróży służbowej lub oddelegowania. Często rozróżnienie tych form wysłania pracownika za granicę w celach służbowych jest w praktyce trudne. Rozróżnienie tych dwóch form ma zasadnicze znaczenie w zakresie zobowiązań finansowych pracodawcy wobec pracowników i ZUS.
Z zagraniczną podróżą służbową mamy do czynienia, jeżeli pracownik udaje się za granicę w celu wykonania na polecenie pracodawcy konkretnego zadania (zadań), a wyjazd nie wiąże się ze zmianą stałego miejsca pracy i podległości służbowej pracownika.
Pracownikowi, który wykonuje obowiązki służbowe w czasie podróży służbowej, przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z tą podróżą. Gdy pracownik jest wysłany w zagraniczną podróż służbową, przysługuje mu prawo do:
l diet w wysokości określonej dla każdego państwa,
l zwrotu kosztów:
- noclegów (w wysokości określonej dla każdego państwa),
- przejazdów, dojazdów,
- innych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
Jeżeli pracodawca chce przenieść pracownika na dłuższy czas, a przeniesienie to wiąże się ze zmianą podległości służbowej czy organizacyjnej, mamy do czynienia z tzw. oddelegowaniem czy wysłaniem do pracy za granicę. Oddelegowanie, w przeciwieństwie do podróży służbowej, wymaga zawarcia dodatkowej umowy z pracownikiem lub aneksu do umowy o pracę czasowo zmieniającego jego miejsce pracy. Osoby, które zostały wysłane do pracy za granicę, nie mają prawa do diet ani innych należności z tytułu podróży służbowej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
