ŚWIADCZENIA RODZINNE PO 1 WRZEŚNIA 2006 R.

Wprowadzanie nowego systemu świadczeń rodzinnych zostało podzielone na trzy etapy. Pierwszy z nich obejmował okres od 1 maja 2004 r. do 31 sierpnia 2005 r. W tym czasie zasiłki rodzinne, niektóre z dodatków oraz zasiłek pielęgnacyjny wypłacali pracodawcy, którzy 31 marca 2004 r. zatrudniali co najmniej 5 pracowników. Pracodawcy wypłacali świadczenia swoim pracownikom w czasie trwania umowy o pracę oraz osobom zatrudnionym na podstawie umów zlecenia i agencyjnej.

Kolejny etap obejmował okres od 1 września 2005 r. do 31 sierpnia 2006 r. i zobowiązywał do wypłaty zasiłku rodzinnego, niektórych dodatków oraz zasiłku pielęgnacyjnego te zakłady pracy, w których stan zatrudnienia 31 lipca 2005 r. wynosił co najmniej 20 pracowników. Do tej liczby nie zaliczało się zleceniobiorców i innych osób zatrudnionych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Został również ograniczony katalog dodatków, które wypłacają pracodawcy. Należą do nich:

• dodatek z tytułu urodzenia dziecka,

• dodatek z tytułu kształcenia i rehabilitacji dziecka niepełnosprawnego oraz

• dodatek z tytułu rozpoczęcia roku szkolnego.

Po wprowadzeniu 9 lutego 2006 r. kolejnego dodatku z tytułu urodzenia dziecka, jego wypłatę przekazano już gminom lub ośrodkom pomocy społecznej. Równocześnie pracodawcom pozostawiono wypłatę dotychczasowych świadczeń do końca trwającego okresu zasiłkowego.

Trzeci i ostatni etap reformy świadczeń rodzinnych rozpoczyna się 1 września 2006 r. Z tą datą ustalanie prawa i wypłatę wszystkich świadczeń przejmuje organ właściwy. Jest nim wójt, burmistrz lub prezydent miasta. W praktyce upoważnienie to zostało przekazane kierownikom wydziałów urzędów gmin albo kierownikom ośrodków pomocy społecznej działającym na terenie gminy lub miasta.