Wyrok NSA z dnia 4 kwietnia 2024 r., sygn. I FSK 1950/19
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia WSA del. Adam Nita (sprawozdawca), , po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P.U.P. E. s.c. P. S., R. K. z siedzibą w J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 6 czerwca 2019 r. sygn. akt I SA/Wr 33/19 w sprawie ze skargi P.U.P. E. s.c. P. S., R. K. z siedzibą w J. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. z dnia 3 grudnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowień w sprawie przedłużenia terminu dokonania zwrotu kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za VII 2017 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od P.U.P. E. s.c. P. S., R. K. z siedzibą w J. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
W zaskarżonym wyroku z 6 czerwca 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 33/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu (zwany dalej Sądem I instancji) orzekał w przedmiocie skargi E. z siedzibą w J. (dalej określanej jako Podatnik, Spółka, Strona lub Skarżący) na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu (zwanego dalej Organem lub DIAS) z 3 grudnia 2018 r., nr 0201-IOV1.613.1.2018 w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowień w sprawie przedłużenia terminu zwrotu kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za lipiec 2017 r. Czyniąc to Sąd I instancji oddalił skargę w całości.
Stan faktyczny sprawy został precyzyjnie przedstawiony w uzasadnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, opublikowanym w CBOSA. Prezentując go w niezbędnym zakresie należy wskazać, że Strona wystąpiła o stwierdzenie nieważności postanowień Naczelnika Urzędu Skarbowego w Świdnicy z 26 marca 2018 r. oraz z 25 maja 2018 r. w sprawie przedłużenia terminu zwrotu kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za lipiec 2017 r. Normatywną przesłanką tego wniosku był art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej. Tym samym Podatnik dążył do wzruszenia ostatecznych postanowień wydanych w sprawach podatkowych powołując się na rażące naruszenie prawa, jakim jego zdaniem dotknięte są te orzeczenia. Uzasadniono to tym, że postanowienie z 26 marca 2018 r. o przedłużeniu terminu zwrotu podatku od towarów i usług, doręczono Stronie zamiast ustanowionemu pełnomocnikowi. W konsekwencji w przekonaniu Podatnika, jako nieistniejące w obrocie prawnym nie wywołuje ono żadnych skutków prawnych. To zaś powoduje, że kolejne postanowienie o przedłużeniu zwrotu podatku od towarów i usług z 25 maja 2018 r., doręczone ustanowionemu pełnomocnikowi nie może znajdować się w obrocie prawnym, gdyż zostało wydane po upływie terminu do zwrotu podatku od towarów i usług za lipiec 2017 r.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
