Postanowienie SN z dnia 23 czerwca 2025 r., sygn. III PSK 12/25
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dawid Miąsik
w sprawie z powództwa P. F.
przeciwko P. z siedzibą w B.
o odszkodowanie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 23 czerwca 2025 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu
z dnia 17 czerwca 2024 r., sygn. akt III APa 14/23,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 8100 (osiem tysięcy sto) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym, wraz z odsetkami z art. 98 § 11 k.p.c.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze wyrokiem z 16 czerwca 2021 r., VII P 2/20 zasądził od P. z siedzibą w B. (pozwana) na rzecz P. F. (powód) kwotę 613.847,97 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 1 kwietnia 2020 r. do dnia zapłaty (pkt I) i zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 38.793 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym 8.100 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (pkt II).
Apelację od powyższego wyroku wniosła pozwana. Wyrokiem z 7 czerwca 2022 r., III APa 25/21 Sąd Apelacyjny we Wrocławiu uchylił wyrok Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z 16 czerwca 2021 r. i przekazał sprawę temu Sądowi do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania apelacyjnego. Uznał, że błędem tego Sądu było zupełne zrezygnowanie z koniecznych ustaleń, czy w okolicznościach tej konkretnej sprawy zachodziły podstawy do miarkowania zasądzonej na rzecz powoda kwoty przy zastosowaniu regulacji z art. 8 k.p. W konsekwencji tego doszło do sytuacji, w której Sąd Okręgowy w tej materii nie przeprowadził jakiegokolwiek postępowania dowodowego, wobec czego konieczne było uchylenie wydanego przez ten sąd wyroku, celem naprawienia tego błędu (art. 386 § 4 k.p.c.). Sąd Najwyższy postanowieniem z 9 maja 2023 r., III PZ 1/23 uchylił zaskarżony zażaleniami powoda i strony pozwanej wyrok Sądu Apelacyjnego III APa 25/21 i przekazał sprawę temu Sądowi do rozpoznania. Sąd Najwyższy, uznając zażalenie powoda złożone od wyroku Sądu Apelacyjnego za uzasadnione, stwierdził, że nie można było przyjąć, że Sąd Okręgowy nie rozpoznał istoty sprawy w zakresie dochodzonego odszkodowania, skoro ustalił okoliczności faktyczne odnoszące się do zasadności tego roszczenia i uwzględnił powództwo. Zastrzeżenia Sądu drugiej instancji dotyczyły wyłącznie rozważenia wysokości żądania (a nie jego istoty).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
