Wyrok NSA z dnia 8 lipca 2025 r., sygn. II FSK 1299/22

Istota problemu

Główny problem prawny dotyczył ustalenia, czy wydatki poniesione przez skarżącą D.H. na podstawie zakwestionowanych faktur mogą zostać uznane jako koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2016. Kwestia sporna koncentrowała się wokół zgodności z rzeczywistością gospodarczą zakwestionowanych faktur oraz rzetelności prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów przez skarżącą. Decyzja organu podatkowego odmawiająca uznania wspomnianych wydatków za koszty uzyskania przychodów została podtrzymana w kolejnych instancjach sądowych.

Rozstrzygnięcie

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, utrzymując w mocy rozstrzygnięcie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, które akceptowało decyzję organu podatkowego. Sąd uznał, że materiały dowodowe są kompletne i prawidłowo wskazane przez organ podatkowy. Kluczowym argumentem było stwierdzenie, że kwestionowane faktury nie potwierdzały rzeczywistych transakcji gospodarczych, co wyklucza możliwość uznania wydatków za koszty uzyskania przychodów. Sąd uznał również, że organy podatkowe i sąd I instancji prawidłowo zastosowały zasady postępowania, w tym swobodne oceny dowodów, oraz że skarżąca nie potrafiła skutecznie wykazać uchybień proceduralnych.