Wyrok NSA z dnia 11 grudnia 2024 r., sygn. III OSK 1157/23
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Tamara Dziełakowska Sędziowie: Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek Sędzia NSA Rafał Stasikowski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej G. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 stycznia 2023 r., sygn. akt IV SA/Wa 1010/22 w sprawie ze skargi G. S. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 9 maja 2022 r., nr DSE3-K0918-D17290-32/22 w przedmiocie odmowy potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 26 stycznia 2023 r., IV SA/Wa 1010/22, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę G. S. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z 9 maja 2022 r.,
nr DSE3-K0918-D17290-32/22, w przedmiocie odmowy potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych.
Wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.
Decyzją z 25 lutego 2022 r., nr DSE2-K0971-D17290-27D/22, Szef Urzędu do Spraw Kombatantów Osób Represjonowanych, po rozpatrzeniu wniosku skarżącej, odmówił jej potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych. Zdaniem organu analiza całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego nie dawała podstaw do uznania, że wnioskodawczyni spełnia przesłanki z art. 2 i art. 3 ustawy z dnia 20 marca 2015 r.
o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1255 ze. zm.; dalej: ustawa o działaczach antykomunistycznych).
Decyzją z 9 maja 2022 r., po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, Szef Urzędu utrzymał w mocy własną decyzję z 25 lutego 2022 r.
W uzasadnieniu przywołał obowiązujące w sprawie przepisy ustawy o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz wskazał, że w jego ocenie wnioskodawczyni nie udowodniła działalności opozycyjnej w rozumieniu art. 2 ustawy. Wskazała ona bowiem, że podstawą potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych jest jej działalność "na polu kultury twórczości i wystawy w duchu chrześcijańskim". Wskazała, że jako studentka brała udział w protestach antykomunistycznych i w strajkach organizowanych na Akademii Sztuk Pięknych w 1982 r. i w 1983 r. oraz była "włączona w ruch wystaw w pracowniach i w mieszkaniach prywatnych, kościołach i miejscach niezależnych od władz". Wnioskodawczyni miała również działać w niezależnym samorządzie studentów i w podziemnych strukturach Solidarności kolportując gazetki i ulotki w środowisku akademickim i kadry ASP. Strona w ramach tej współpracy miała zgłaszać pomysły reform i reorganizacji oraz zmian w funkcjonowaniu uczelni oraz ustawy o szkolnictwie wyższym. Wnioskodawczyni wskazała również, że została pozbawiona możliwości wykonywania swojego zawodu, gdyż była zmuszona samotnie poświęcić się opiece nad jej chorym synem. Do akt sprawy dołączyła oświadczenia pisemne świadków.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
