Wyrok NSA z dnia 25 marca 2025 r., sygn. III OSK 6646/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Pocztarek (spr.) Sędziowie sędzia NSA Przemysław Szustakiewicz sędzia del. WSA Maciej Kobak protokolant asystent sędziego Ewelina Gee-Milan po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2025 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Komendanta Wojewódzkiego Policji w Szczecinie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 24 czerwca 2021 r. sygn. akt II SA/Sz 311/21 w sprawie ze skargi T. K. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Szczecinie z dnia 3 marca 2021 r. nr 602/2021 w przedmiocie wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z dnia 24 czerwca 2021 r. sygn. akt II SA/Sz 311/21 uchylił decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Szczecinie (dalej także jako: organ) z dnia 3 marca 2021 r. nr 602/2021 oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Komendanta Miejskiego Policji w Koszalinie z dnia 5 lutego 2021 r. nr 104/2021, na mocy której odmówiono T. K. (dalej: strona skarżąca) wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy w związku ze zwolnieniem ze służby w Policji.
Skargę kasacyjną od ww. wyroku wywiódł Komendant Wojewódzki Policji w Szczecinie zaskarżając ten wyrok w całości, a na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm., dalej: P.p.s.a.), zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie prawa materialnego:
1) tj. art. 145 § 1 pkt 1 lit. a P.p.s.a. w zw. z art. 115 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2019 r. poz. 161) i z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 14 sierpnia 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach dotyczących wsparcia służb mundurowych nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, o zmianie ustawy o Służbie Więziennej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r. poz. 1610, zwanej dalej: ustawą nowelizującą) poprzez ich błędną wykładnię polegającą na uznaniu, iż w stanie prawnym na dzień wydania zaskarżonej decyzji organ nie mógł na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej w zw. z art. 115a ustawy o Policji zastosować przepisu powszechnie obowiązującego prawa, winien natomiast w granicach własnych kompetencji uznać brak domniemania konstytucyjności art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej w zw. z art. 115a ustawy o Policji, a zatem, iż miał uprawnienia do pominięcia normy ustawowej, podczas gdy organy mają obowiązek swoje działania opierać się na zasadzie legalizmu, muszą stosować przepisy powszechnie obowiązującego prawa, a w świetle istniejących przepisów na dzień wydania decyzji winny stosować przepisy ustawy nowelizującej w świetle domniemania jej konstytucyjności;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
