Wyrok NSA z dnia 23 października 2025 r., sygn. III OSK 579/22
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk Sędziowie: sędzia NSA Przemysław Szustakiewicz sędzia del. WSA Ireneusz Dukiel (spr.) Protokolant: starszy sekretarz sądowy Maria Rutkowska po rozpoznaniu w dniu 23 września 2025 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Komendanta Wojewódzkiego Policji w Szczecinie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 25 listopada 2021 r. sygn. akt II SA/Sz 634/21 w sprawie ze skargi K.S. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Szczecinie z dnia [...] marca 2021 r. nr [...] w przedmiocie wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z dnia 25 listopada 2021 r., sygn. akt II SA/Sz 634/21, po rozpoznaniu sprawy ze skargi K.S. (dalej jako skarżący) na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Szczecinie (dalej jako Komendant, organ odwoławczy lub organ skarżący kasacyjnie) z dnia [...] marca 2021 r., nr [...], w przedmiocie wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) w zw. z art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej jako u.p.p.s.a.) uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Komendanta Powiatowego Policji w G. z dnia [...] lutego 2021 r., nr [...].
Skargę kasacyjną wniósł organ odwoławczy, zaskarżając powyższy wyrok w całości i zarzucając naruszenie prawa materialnego, tj.:
1) art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) u.p.p.s.a. w zw. z art. 115 ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o Policji (t. jedn. Dz. U. z 2019 r. poz. 161, dalej jako ustawa o Policji) i z art. 9 ust. 1 ustawy z 14 sierpnia 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach dotyczących wsparcia służb mundurowych nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, o zmianie ustawy o Służbie Więziennej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2020, poz. 1610, dalej jako ustawa o wsparciu służb) przez ich błędną wykładnię polegającą na uznaniu, iż w stanie prawnym na dzień wydania zaskarżonej decyzji organ nie mógł na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o wsparciu służb w zw. z art. 115a ustawy o Policji zastosować przepisu powszechnie obowiązującego prawa, winien natomiast w granicach własnych kompetencji uznać brak domniemania konstytucyjności art. 9 ust. 1 ustawy o wsparciu służb w zw. z art. 115a ustawy o Policji, a zatem, iż miał uprawnienia do pomięcia normy ustawowej, podczas gdy organy mają obowiązek swoje działania opierać się na zasadzie legalizmu, muszą stosować przepisy powszechnie obowiązującego prawa, a w świetle istniejących przepisów na dzień wydawania decyzji winny stosować przepisy ustawy o wsparciu służb w świetle domniemania jej konstytucyjności,
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
