Wyrok NSA z dnia 17 grudnia 2024 r., sygn. I OSK 2971/23
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Karol Kiczka Sędziowie: Sędzia NSA Piotr Niczyporuk (spr.) Sędzia del. WSA Agnieszka Miernik po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 23 sierpnia 2023 r., sygn. II SA/Gd 32/23 w sprawie ze skargi E. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 3 listopada 2022 r. nr SKO Gd/3689/22 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 23 sierpnia 2023 r., sygn. akt II SA/Gd 32/23 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku (dalej: "Sąd I instancji") w sprawie ze skargi E. M. (dalej: "Skarżąca") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku (dalej: "Kolegium") z 3 listopada 2022 r. nr SKO Gd/3689/22 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego orzekł o: uchyleniu zaskarżonej decyzji (pkt 1 sentencji wyroku); zasądzeniu od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku na rzecz skarżącej E. M. kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania (pkt 2 sentencji wyroku).
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosło Kolegium. Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciło:
1. naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez niewłaściwe zastosowanie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 390, dalej: "u.ś.r.") w zw. z art. 80 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2023 r. poz. 775, dalej: "k.p.a.") oraz art. 3 § 1 oraz art. 145 § 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm., dalej: "p.p.s.a."), wyrażające się w zastosowaniu przez Sąd pierwszej instancji normy uzależniającej uzyskanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego od istnienia związku przyczynowego pomiędzy nie podejmowaniem lub rezygnacją z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej a sprawowaniem opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, w sytuacji, gdy stan faktyczny rozpatrywanej sprawy nie wypełniał hipotezy tej normy, to jest faktycznie sprawowana opieka nad osobą niepełnosprawną, zważywszy na jej zakres i wymiar czasowy, nie wyklucza pojęcia zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, a podjęciu zatrudnienia stoi na przeszkodzie nie wyłącznie opieka i pielęgnacja osoby niepełnosprawnej, ale także czynności dotyczące zajmowania się innymi osobami pozostającymi pod opieką wnioskodawcy, podczas gdy prawidłowo zastosowania norma wyrażona art. 17 ust. 1 pkt 4 u.ś.r. w okolicznościach niniejszej sprawy winna prowadzić do wniosku, że brak aktywności zawodowej spowodowany choćby po części, innymi okolicznościami niż konieczność bezpośredniej opieki i pielęgnacji osoby niepełnosprawnej, np. opieką nad własnymi dziećmi, nie może być uznany za okoliczność uzasadniającą nabycie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, w sytuacji gdy zakres i rodzaj czynności wykonywanych nad osobą niepełnosprawną poprzez swój planowy i przewidywalny, a także czasowy charakter sam w sobie nie wyklucza zatrudnienia, które to naruszenie doprowadziło Sąd pierwszej instancji do błędnych ocen w zakresie podstaw do przyznania wnioskowanego świadczenia;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
