Pozbawienie prawa do odliczenia podatku naliczonego - Wyrok NSA z dnia 21 stycznia 2025 r., sygn. I FSK 1458/21
Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik traci prawo do odliczenia podatku naliczonego w przypadku, gdy faktury nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, a ponadto jeśli wiedział lub przy dochowaniu należytej staranności mógł się dowiedzieć, że uczestniczył w oszustwie podatkowym.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (spr.), Sędzia WSA (del.) Włodzimierz Gurba, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2025 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. sp. z o.o. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 19 lutego 2021 r. sygn. akt I SA/Kr 1190/20 w sprawie ze skargi M. sp. z o.o. w K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie z dnia 30 września 2020 r. nr 1201-IOV-1.4103.58.2020.41 w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy od stycznia do lipca oraz od października do grudnia 2014 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. sp. z o.o. w K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie kwotę 10800 (dziesięć tysięcy osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Wyrokiem z 19 lutego 2021 r., sygn. akt I SA/Kr 1190/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. — Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, ze zm.), dalej "p.p.s.a.", oddalił skargę M. sp. z o.o. (dalej "spółka" lub "skarżąca") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie (dalej "organ odwoławczy" lub "organ") z 30 września 2020 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do lipca oraz od października do grudnia 2014 r.
Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie, sąd pierwszej instancji zaakceptował w pełni poczynione przez organy podatkowe ustalenia faktyczne oraz ich ocenę prawną. Zdaniem sądu organy podatkowe dowiodły, że ujęte przez skarżącą w deklaracjach VAT-7 za sporne miesiące kwoty podatku naliczonego, wykazane w fakturach wystawionych przez E. sp. z o.o., M.1 sp. z o.o. oraz G. sp. z o.o., mających dokumentować dostawy diod LED oraz dysków komputerowych HDD, wynikają z faktur niedokumentujących rzeczywistych dostaw towarów w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług. Przedmiotowe transakcje miały bowiem miejsce w warunkach oszustwa podatkowego (były elementem tzw. karuzeli podatkowej). Ponadto w ustalonych w sprawie okolicznościach faktycznych uprawniony był wniosek organów podatkowych, że spółka zaangażowała się w te transakcje ze świadomością ich oszukańczego charakteru. W rezultacie, zdaniem sądu, prawidłowo organy uznały, że skarżąca nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez ww. kontrahentów.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
