Wyrok NSA z dnia 26 listopada 2024 r., sygn. II OSK 429/22
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Miron Sędziowie: Sędzia NSA Anna Żak (spr.) Sędzia del. WSA Anna Szymańska Protokolant: starszy asystent sędziego Małgorzata Mańkowska po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 lipca 2021 r. sygn. akt VII SA/Wa 564/21 w sprawie ze skargi A. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] stycznia 2021 r. znak: [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 21 lipca 2021 r., sygn. akt VII SA/Wa 564/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego (GINB) z [...] stycznia 2021 r,. znak [...], w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji.
Wyrok powyższy został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.
Decyzją z [...] lipca 2006 r., nr [...], Prezydent Miasta P. zatwierdził projekt budowlany i udzielił [...] S.A. pozwolenia na budowę urządzenia reklamowego jako tymczasowego obiektu budowlanego na działce nr ewid. [...], obr. Ł., przy ul. [...] w P. W decyzji tej określono czas użytkowania tymczasowego obiektu budowlanego – do [...] czerwca 2011 r. oraz termin rozbiórki – 30 dni po upływie ww. czasu użytkowania. Pismem z [...] marca 2020 r. A. S.A. z siedzibą w W. (skarżąca Spółka) wniosła o stwierdzenie nieważności ww. decyzji Prezydenta Miasta P., na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., wskazując, że przedmiotowa tablica reklamowa istniała już przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę i nie powstała na jej podstawie, co stanowi o rażącym naruszeniu prawa.
Decyzją z [...] czerwca 2020 r., znak: [...]. Wojewoda [...] odmówił stwierdzenia nieważności ww. decyzji z [...] lipca 2006 r., zaś GINB, w wyniku rozpoznania odwołania skarżącej, opisaną na wstępie decyzją z [...] stycznia 2021 r. utrzymał w mocy decyzję Wojewody. W uzasadnieniu stwierdził, że kontrolowana decyzja z [...] lipca 2006 r. została wydana z naruszeniem art. 32 ust. 4 pkt 1 w zw. z art. 33 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2006 r., poz. 2016, Nr 207 ze zm. - według stanu na dzień wydania kontrolowanej decyzji), dalej "p.bud." GINB wskazał, że zgodnie z art. 32 ust. 4 pkt 1 Prawa budowlanego, pozwolenie na budowę może być wydane wyłącznie temu, kto złożył wniosek w tej sprawie w okresie ważności decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli jest ona wymagana zgodnie z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Stosownie zaś do art. 33 ust. 2 pkt 3 Prawa budowlanego, powyższą decyzję inwestor powinien dołączyć do wniosku o pozwolenie na budowę. Z ustaleń GINB wynika, że na terenie objętym sporną inwestycją nie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania terenu. W aktach sprawy brak jest decyzji ustalającej, na wniosek inwestora, warunki zabudowy dla spornej inwestycji. Postępowanie wyjaśniające jakie przeprowadził organ odwoławczy także nie potwierdziło, aby skarżąca Spółka uzyskała decyzję o ustaleniu warunków zabudowy dla spornej inwestycji. W ocenie organu stwierdzone powyżej naruszenie nie nosi jednak znamion rażącego naruszenia prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. Stwierdzenie nieważności decyzji po upływie ponad 14 lat jej funkcjonowania w obrocie prawnym, w sytuacji gdy przez ponad 13 lat od jej wydania przez nikogo nie była kwestionowana, pozostawałoby w opozycji do fundamentalnej zasady pewności obrotu, która powinna być tym silniej respektowana, im dłuższa jest w danej sferze życia perspektywa czasowa podejmowanych działań oraz naruszałoby elementarne poczucie sprawiedliwości. Zdaniem GINB powyższe stanowisko znalazło odzwierciedlenie także w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 12 maja 2015 r., sygn. P 46/13. W konsekwencji stwierdzone naruszenie art. 32 ust. 4 pkt 1 w zw. z art. 33 ust. 2 pkt 3 p.bud. nie wywołuje skutków społeczno-gospodarczych niemożliwych do zaakceptowania w praworządnym państwie. Nie wywołuje ono takich skutków również z tego powodu, że kontrolowana decyzja Prezydenta Miasta P. jest decyzją o charakterze czasowym, a okres użytkowania nośnika reklamowego na jaki zostało udzielone pozwolenie na budowę (tj. do dnia [...] czerwca 2011 r.) już upłynął. Podobnie, jak przedłużony okres użytkowania (tj. do [...] sierpnia 2016 r.) wyznaczony decyzją Prezydenta Miasta P. z [...] sierpnia 2011 r., nr [...], zmieniającą decyzję z [...] lipca 2006 r. W konsekwencji, zdaniem GINB, decyzja z [...] lipca 2006 r. nie kształtuje żadnych praw dla inwestora.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
