Wyrok NSA z dnia 10 grudnia 2024 r., sygn. II FSK 479/22
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Grzęda, Sędzia NSA Antoni Hanusz (spr.), Sędzia del. WSA Artur Kot, Protokolant asystent sędziego Natalia Simaszko, po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej sprawy ze skargi kasacyjnej V. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 13 stycznia 2022 r. sygn. akt I SA/Po 698/21 w sprawie ze skargi V. J. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu z dnia 30 czerwca 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia, po wznowieniu postępowania, decyzji określającej zobowiązanie w podatku od osób fizycznych z kapitałów pieniężnych za 2009 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od V. J. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu kwotę 480 (słownie: czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Wyrokiem z 13 stycznia 2022 r., I SA/Po 698/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę V. J. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu z 30 czerwca 2021 r. w przedmiocie odmowy uchylenia, po wznowieniu postępowania, decyzji określającej zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych z kapitałów pieniężnych za 2009 r.
2. Pełnomocnik strony skarżącej wniósł skargę kasacyjną i zaskarżył powyższy wyrok w całości zarzucając mu:
I na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm. - dalej: "p.p.s.a.") naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na wynik sprawy, tj. naruszenie:
- art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w związku z art.3 § 1, § 2 pkt 1 p.p.s.a. w związku z art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm., dalej: "o.p."), poprzez niedokonanie rzetelnego i merytorycznego rozpoznania sprawy, bezpodstawnie uznając, że przepis zawarty w art. 240 § 1 pkt 5 o.p. dotyczy także przesłanki, która nie występuje w art. 240 § 1 pkt 5 o.p. a odnosi się do formuły "wyszły na jaw", która zdaniem Sądu odnosi się nie tylko do organu, jak jest ww. przepisie, ale także do strony postępowania. Ten warunek nie został w art. 240 § 1 pkt 5 o.p. wymieniony przez ustawodawcę, a jego istnienie jest wyłącznie efektem interpretacji rozszerzającej dokonanej przez organ odwoławczy i powtórzonej przez WSA w uzasadnieniu wyroku, takie postępowanie WSA powoduje, że strona skarżąca nie miała szansy skutecznie powoływać się na nowe dowody, nieznane organowi w chwili wydania decyzji, bowiem strona w toku postępowania zakończonego decyzją ostateczną, powoływała się na okoliczności faktyczne, których nie była w stanie potwierdzić dowodami, bowiem nie miała do tych dowodów dostępu i z tego powodu organ odwoławczy w postępowaniu zwykłym, uznał powoływanie się przez stronę na owe okoliczności faktyczne za nieuzasadnione, bowiem nie zostały one potwierdzone odpowiednim dowodem. W zaistniałych okolicznościach strona skarżąca została w istocie pozbawiony prawa do obrony oraz prawa do rzetelnego i merytorycznego rozpoznania sprawy co gwarantuje jej art.6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r., zmienionej Protokołami nr 3, 5, 8 oraz uzupełnionej Protokołem nr 2 (Dz. U. z 1993 r., Nr 61, poz. 284) oraz art. 2, art. 37 i art. 45 Konstytucji RP, bowiem rozszerzająca interpretacja art. 240 § 1 pkt 5 o.p. nie tylko wypaczyła sens tego przepisu, ale doprowadziła do tego, że organ nie rozpatrzył w sposób merytoryczny postulatów podniesionych przez stronę skarżącą w złożonym wniosku o wznowienie postępowania,
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
