Wyrok NSA z dnia 23 października 2024 r., sygn. II FSK 128/22
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Anna Dumas (sprawozdawca), Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Sędzia NSA Jerzy Płusa, , Protokolant Agata Milewska, po rozpoznaniu w dniu 23 października 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2021 r. sygn. akt III SA/Wa 1247/21 w sprawie ze skargi S. L. na decyzję Szefa Krajowej Administracji Skarbowej z dnia 8 marca 2021 r. nr DKP2.8011.22.2020/5 w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2016 r. oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
1.1. Wyrokiem z 29 października 2021 r. (sygn. akt III SA/Wa 1247/21) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględnił skargę S. L. – nazywanego dalej "Skarżącym", na decyzję Szefa Krajowej Administracji Skarbowej z 8 marca 2021 r. (nr DKP2.8011.22.2020/5) w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2016 r.
2.1. W skardze kasacyjnej wywiedzionej od powyższego wyroku pełnomocnik Skarżącego sformułował zarzuty naruszenia:
I) przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:
1) art. 134 § 1 oraz 141 § 4 P.p.s.a. poprzez nierozpoznanie istoty sprawy i nierozstrzygnięcie istotnych zagadnień spornych, w tym:
i) zagadnienia prawidłowej metody określenia kosztu uzyskania przychodu w ramach opodatkowania tzw. czynności odpowiedniej (zarzut naruszenia art. 22 ust. 1f pkt 1 u.p.d.o.p.), do której to kwestii istotne wątpliwości przedstawiła Rada do Spraw Przeciwdziałania Unikaniu Opodatkowania w opinii wydanej w niniejszej sprawie (pkt 66 Opinii Rady PUO);
ii) kwestii przyznania podatnikowi ochrony prawnej z tytułu zastosowania się do interpretacji w związku z przepisami przejściowymi wprowadzającymi klauzulę GAAR (zarzut naruszenia art. 5 ust. 1 ustawy nowelizującej w zw. z art. 14na pkt 1 O.p.);
2) art. 135 P.p.s.a w zw. z art. z 119h § 2 O.p. poprzez nieuchylenie decyzji wydanej w niniejszej sprawie w postępowaniu w I instancji, pomimo że rozstrzyga sprawę w oparciu o stan faktyczny (zakres czynności) uznany w Wyroku za wadliwy, a w konsekwencji uniemożliwienie Skarżącemu - przy ponownym rozpatrzeniu sprawy – zasięgnięcia opinii Rady PUO co do zasadności zastosowania art. 119a w kontekście nowego (prawidłowego) stanu faktycznego;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
