Oddalenie skargi kasacyjnej w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji dekretowej - Wyrok NSA z dnia 22 października 2024 r., sygn. I OSK 2088/21
Przy ocenie legalności decyzji dekretowych należy opierać się wyłącznie na obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego, biorąc pod uwagę rzeczywiste możliwości pogodzenia przeznaczenia gruntu z korzystaniem przez dotychczasowych właścicieli, a odstąpienie od tej zasady stanowi rażące naruszenie prawa.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Monika Nowicka Sędziowie: sędzia NSA Karol Kiczka (spr.) sędzia del. WSA Arkadiusz Blewązka Protokolant starszy asystent sędziego Marta Sikorska po rozpoznaniu w dniu 22 października 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej [...] S.A. z/s w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 marca 2021 r. sygn. akt I SA/Wa 1895/20 w sprawie ze skargi [...] S.A. z/s w Warszawie na decyzję Ministra Rozwoju z dnia 29 czerwca 2020 r. nr DO3.7611.107.2019.AB w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 1 marca 2021 r., sygn. akt I SA/Wa 1895/20 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę [...] S.A. w Warszawie na decyzję Ministra Rozwoju z dnia 29 czerwca 2020 r. nr DO3.7611.107.2019.AB (niedokładnie oznaczonej w wyroku Sądu I instancji jako nr DO3.7611.107.109.AB) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji.
Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Zaskarżoną do Sądu decyzją Minister Rozwoju utrzymał w mocy decyzję Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 marca 2019 r. stwierdzającą nieważność decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z dnia 5 października 1951 r. oraz utrzymanego nią w mocy orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w m.st. Warszawie z dnia 24 kwietnia 1951 r. odmawiającego przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości warszawskiej położonej przy ul. [...], ozn. nr hip. [...]. Zdaniem organu odwoławczego, brak było prawnie uzasadnionych podstaw dla negatywnego rozpatrzenia wniosku [...] i [...] (byłych właścicieli) o ustanowienie na ich rzecz prawa własności czasowej do przedmiotowej nieruchomości hipotecznej, a organy dekretowe rażąco naruszyły art. 7 ust. 2 dekretu z dnia 26 października 1945 r., bowiem mimo braku przeszkód do pozytywnego rozpatrzenia wniosku dekretowego, odmowę przyznania prawa własności czasowej uzasadniły przeznaczeniem jej w planie pod użyteczność publiczną, co jak wykazano, nie miało miejsca. W niniejszej sprawie nie zaistniały także nieodwracalne skutki prawne w rozumieniu art. 156 § 2 kpa, bowiem prawo użytkowania wieczystego gruntu dz. ew. nr [...], [...], [...] i [...] z obrębu 6-14-03 (stanowiących uprzednio dz. ew. nr [...]), obecnie wchodzących w skład dawnej nieruchomości warszawskiej ozn. nr hip. 11417, ustanowione zostało z mocy prawa z dniem 5 grudnia 1990 r. na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 1997 r., nr 115, poz. 741 ze zm.), co stwierdzone zostało decyzją Wojewody Mazowieckiego z dnia 19 listopada 1999 r. nr 362/99. Późniejszy obrót przedmiotowym prawem użytkowania wieczystego jest zatem konsekwencją ww. decyzji Wojewody Warszawskiego, a nie orzeczeń dekretowych z 1951 r.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
