Postanowienie SN z dnia 9 października 2024 r., sygn. I PSK 46/24
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Robert Stefanicki
w sprawie z powództwa R. G.
przeciwko Szpitalowi Wojewódzkiemu im. […] w S.
o przywrócenie do pracy i wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 9 października 2024 r.,
skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych w Sieradzu
z dnia 30 listopada 2023 r., sygn. akt IV Pa 35/23,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w Sieradzu, wyrokiem z dnia 30 listopada 2023 r., rozpoznając ponownie sprawę, wskutek uchylenia wyroku Sądu Okręgowego z dnia 1 kwietnia 2021 r. przez Sąd Najwyższy wyrokiem z 8 sierpnia 2023 r. (I PSKP 21/22) oddalił apelację powódki R. G. od wyroku Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 21 grudnia 2020 r. oddalającego wniesione przez nią powództwo przeciwko Szpitalowi Wojewódzkiemu im. […] w S. (dalej jako Szpital) o przywrócenie powódki do pracy na dotychczasowych warunkach wobec bezprawnego rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia oraz zasądzenie na jej rzecz od pozwanego wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy.
W wywiedzionej od powyższego wyroku skardze kasacyjnej powódka zaskarżyła orzeczenie Sądu Okręgowego w całości, podnosząc zarzuty naruszenia:
1) prawa materialnego przez błędną wykładnię: art. 52 § 1 i § 2 k.p. prowadzącą do uznania, że ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych polegać może na podjęciu przez pracownika, na podstawie udzielonego mu pełnomocnictwa i w oparciu o stanowisko organu (ciała) kolegialnego, a więc niesamodzielnie decyzji niosącej negatywne konsekwencje dla pracodawcy, podczas gdy pracownik - pełnomocnik pracodawcy niedziałający samodzielnie przy podejmowaniu określonej decyzji wiążącej pracodawcę, wspierający się opiniami specjalistów, nie narusza podstawowych obowiązków pracowniczych, nawet jeśli decyzja niesie ze sobą negatywne konsekwencje dla pracodawcy; art. 8 k.p. przez uznanie, że dokonanie przez pracownika odbioru przesyłki nadanej za pomocą operatora pocztowego przez pracodawcę w ostatnim dopuszczalnym dniu po drugim awizo, jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego i nie może być uważane za wykonywanie prawa oraz podlegać ochronie, podczas gdy pracownik dokonując odbioru przesyłki w formie listowej od pracodawcy w ostatnim dopuszczalnym dniu po drugim awizo, nie nadużywa prawa, stosując się do reguł wprowadzonych przez prawo powszechnie obowiązujące; art. 3, art. 47 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. Prawo pocztowe w zw. z § 37 rozporządzeniem Ministra Administracji i Cyfryzacji w sprawie warunków wykonywania usług powszechnych przez operatora wyznaczonego z dnia 29 kwietnia 2013 r. oraz art. 300 k.p. w zw. z art. 61 k.c. przez przyjęcie, że w kontaktach między pracodawcą a pracownikiem nie znajdują zastosowania zasady świadczenia powszechnych usług pocztowych, to jest w szczególności doręczania przesyłek poleconych (rejestrowanych), a powódka zapoznała się z treścią korespondencji kierowanej do niej przez pozwanego nie w dniu jej rzeczywistego odbioru (ostatni dzień po drugim awizo), ale najpóźniej w następnym dniu po pierwszym awizo;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
