Wyrok NSA z dnia 26 marca 2024 r., sygn. I FSK 245/24
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Zbigniew Łoboda, Sędzia NSA Marek Zirk – Sadowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Ryszard Pęk, po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "A." spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 8 listopada 2023 r., sygn. akt I SA/Ol 126/23 w sprawie ze skargi "A." spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie z dnia 19 sierpnia 2020 r., nr 2801-IOV.603.31.2020 w przedmiocie odmowy uchylenia po wznowieniu postępowania decyzji ostatecznej w sprawie podatku od towarów i usług za miesiące od marca do listopada 2012 r. oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
1. Postępowanie w sprawie przed organami i Sądami
1.1. Wyrokiem z dnia 8 listopada 2023 r., sygn. akt I SA/Ol 126/23 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, orzekając w sprawie ze skargi "A" Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O. (dalej: spółka, skarżąca, strona) uchylił zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie z dnia 19 sierpnia 2020 r., w przedmiocie odmowy uchylenia, po wznowieniu postępowania, decyzji ostatecznej w sprawie podatku od towarów i usług za miesiące od marca do listopada 2012 r.
Stan spawy był następujący.
1.2. Decyzją z 30 maja 2014 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w O. określił stronie w podatku od towarów i usług: nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za marzec 2012 r. oraz kwoty zobowiązań podatkowych za miesiące od kwietnia do listopada 2012 r. Podstawę materialnoprawną rozstrzygnięcia stanowił art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej: ustawa o VAT), w związku z zakwestionowaniem uprawnienia strony do odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących zakupu stali zbrojeniowej, na których jako wystawca widniała O. Sp. z o. o. z siedzibą w W. Stwierdzono, że podmiot ten nie prowadził faktycznie działalności gospodarczej i nie dysponował towarem, który zgodnie z treścią faktur miał zostać sprzedany stronie. Jedynym dostawcą stali do tego podmiotu była R. Sp. z o.o. z siedzibą w G., która funkcjonowała dla pozoru w obrocie stalą zbrojeniową. Podmioty te brały udział w procederze wprowadzania na rynek krajowy stali budowlanej w konkurencyjnych cenach, której finalnym odbiorcą była strona. W ocenie organu I instancji, strona wiedziała, a co najmniej powinna była wiedzieć, że uczestniczy w transakcjach stanowiących nadużycie w podatku VAT.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
