Wyrok NSA z dnia 28 października 2024 r., sygn. I OSK 1462/23
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Siegień Sędziowie: Sędzia NSA Marek Stojanowski Sędzia NSA Jolanta Rudnicka (spr.) po rozpoznaniu w dniu 28 października 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej i zażalenia A. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 7 lutego 2023 r., sygn. akt II SA/Lu 702/22 w sprawie ze skargi A. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zamościu z dnia 5 sierpnia 2022 r., nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego 1. oddala skargę kasacyjną od pkt 1 zaskarżonego wyroku; 2. odrzuca zażalenie od pkt 2 zaskarżonego wyroku, zawarte w pkt 2 skargi kasacyjnej.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z 7 lutego 2023 r., sygn. akt II SA/Lu 702/22, w pkt 1) oddalił skargę A. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zamościu z 5 sierpnia 2022 r., nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Burmistrza [...] z 25 lutego 2022 r., nr [...], o odmowie przyznania A. B. świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad niepełnosprawną babcią N. B.; w pkt 2) przyznał adwokatowi R. K. od Skarbu Państwa – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie wynagrodzenie z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w wysokości 295,20 zł, z tym 55,20 zł należnego podatku od towarów i usług.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożyła A. B. (dalej – skarżąca, skarżąca kasacyjnie), zastępowana przez adwokata ustanowionego z urzędu, zaskarżając wyrok w całości i zarzucając na podstawie art. 174 pkt 1 w zw. z art. 176 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2023 r., poz. 259 ze zm., dalej - p.p.s.a.) Sądowi I instancji naruszenie prawa materialnego, tj.:
1) art. 17 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 17 ust. 1a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2022 r., poz. 615 ze zm., dalej – u.ś.r.) przez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, iż warunkiem przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego osobom wskazanym w art. 17 ust. 1 pkt 4 u.ś.r., innym niż spokrewnione w pierwszym stopniu z osobą wymagającą opieki jest to, aby osoby spokrewnione w pierwszym stopniu nie żyły, zostały pozbawione praw rodzicielskich, były małoletnie lub legitymowały się orzeczeniem znacznym stopniu niepełnosprawności, podczas gdy przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 17 ust. 1a u.ś.r., należy odczytywać przez pryzmat zasad i wartości wyrażonych w Konstytucji RP, z uwzględnieniem celu tych unormowań, którym jest przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego osobom, które rzeczywiście sprawują opiekę nad bliskimi osobami niepełnosprawnymi i wymagającymi takiego wsparcia, co winno prowadzić do przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego skarżącej na babcię N. B., pomimo tego, iż dzieci N. B. obciążone w bliższym stopniu obowiązkiem alimentacyjnym nie posiadają orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności - co w konsekwencji skutkowało oddaleniem skargi skarżącej;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
