Wyrok NSA z dnia 16 października 2024 r., sygn. II OSK 4/22
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Robert Sawuła (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Roman Ciąglewicz sędzia del. WSA Magdalena Dobek-Rak Protokolant: asystent sędziego Anna Krupa po rozpoznaniu w dniu 16 października 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Fundacji [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 28 września 2021 r. sygn. akt II SA/Ol 375/21 w sprawie ze skargi Fundacji [...] na uchwałę Rady Miejskiej w Mikołajkach z dnia 6 września 2019 r. nr X/107/2019 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu półwyspu Kusnort obręb Tałty gmina Mikołajki 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Fundacji [...] na rzecz Gminy Mikołajki kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Wyrokiem z 28 września 2021 r., II SA/Ol 375/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny (powoływany dalej jako: WSA) w Olsztynie oddalił skargę Fundacji [...] (Fundacja) na uchwałę Rady Miejskiej w Mikołajkach (Rada) z 6 września 2019 r. nr X/107/2019, w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu półwyspu Kusnort, obręb Tałty, gmina Mikołajki (MPZP, plan). Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
2.1. Jak wynika z ustaleń sądu wojewódzkiego, w/w uchwałą Rada Miejska w Mikołajkach uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla terenu półwyspu Kusnort, obręb Tałty, gmina Mikołajki, na którą Fundacja złożyła skargę, w której wniosła o jej "uchylenie" w części dotyczącej terenów oznaczonych symbolem R - tereny rolnicze lub o "uchylenie zaskarżonej uchwały w całości" oraz o zasądzenie na rzecz skarżącej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych.
2.2. Sąd pierwszej instancji dalej wskazał, że Fundacja jest właścicielem działek nr [...] i nr [...], obręb [...], i posiada legitymację skargową w przedmiotowej sprawie w rozumieniu art. 101 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Usg), gdyż dla ww. nieruchomości w zaskarżonym planie, określonych jako "tereny rolnicze" – R, wprowadzono całkowity zakaz zabudowy. Zarzuciła skarżąca, że w § 8 planu zawarto ustalenia szczegółowe dotyczące terenów elementarnych, w tym zakaz zabudowy dla terenów oznaczonych symbolami: ZL, ZN, ZP, R. Jednocześnie z § 7 ust. 1 pkt 3 MPZP dotyczącego całego terenu objętego planem wynika, że zakaz zabudowy w granicach planu nie występuje. Zdaniem skarżącej powyższe narusza art. 15 ust. 2 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. 2018, poz. 1945 ze zm., Upzp), gdyż plan nie zawiera wszystkich obligatoryjnych elementów. Fundacja stwierdziła, że ustanawiając zakazy zabudowy na większości obszarów objętych planem, Rada winna była w ustaleniach ogólnych wskazać zaistnienie ograniczenia prawa własności. Zarzuciła też, że zaskarżona uchwała narusza art. 1 ust. 2 pkt 7 i ust. 3, art. 3 ust. 1, art. 4 ust. 1, art. 6 ust. 1 i 2 Upzp w zw. z art. 140 Kodeksu cywilnego (K.c.) w zw. z art. 21 ust. 1, art. 31 ust. 3 i art. 64 ust. 2 i 3 Konstytucji RP przez nadużycie władztwa planistycznego, przejawiające się w nadmiernym, nieproporcjonalnym i nieuzasadnionym ograniczeniu prawa własności przez wprowadzenie zakazu zabudowy i nieuwzględnienie przysługującego skarżącej prawa własności nieruchomości. W ocenie skarżącej uchwała narusza także: art. 1 ust. 2 pkt 7 Upzp w zw. z art. 17 ust. 1 ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Uop) i § 3 ust. 1 rozporządzenia nr 9 Wojewody Warmińsko – Mazurskiego z 26 stycznia 2006 r. w sprawie Mazurskiego Parku Krajobrazowego (Dz.Urz.Woj.Warm.-Maz. 2006, Nr 20, poz. 506, rozp. W 2006), przez nieuzasadnione i sprzeczne w ww. przepisami wprowadzenie na terenach objętych zaskarżonym planem zakazu realizowania jakiejkolwiek zabudowy, w tym również siedliska i zabudowy rolniczej na terenach rolniczych, pomimo braku w tym zakresie racjonalnych przesłanek faktycznych i prawnych. Skarżąca nie zgodziła się z argumentacją Rady podniesioną w odpowiedzi na złożony w toku procedury planistycznej wniosek Fundacji o dopuszczenie rozproszonej zabudowy zagrodowej na terenach przeznaczonych pod użytkowanie rolnicze. Wywiodła, że zakaz zabudowy wprowadzony w zaskarżonym planie jest szerszy niż zakazy wynikające z przepisów ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. 2020, poz. 55 ze zm., Uop) i rozp. W 2006, czy też z treści pisma Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska znak WOPN.610.46.12.2018.KPA. Organ nie rozważył przy tym racjonalności, celowości i słuszności przyjętego rozwiązania w zakresie wprowadzenia zakazu zabudowy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
