Postanowienie NSA z dnia 19 kwietnia 2024 r., sygn. I OZ 177/24
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 30 stycznia 2024 r., sygn. akt II SA/Łd 29/24 o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi R. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia 17 października 2023 r., nr SKO.4115.230.2023 w przedmiocie ustalenia odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej postanawia: oddalić zażalenie
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi postanowieniem z 30 stycznia 2024r. odmówił R. S. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na opisaną w sentencji decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi w przedmiocie ustalenia odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej. Sąd I instancji wskazał, że zaskarżona decyzja została doręczona skarżącemu 8 listopada 2023 r., zatem trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi ekspirował z dniem 8 grudnia 2023 r. (w piątek), który nie był dniem ustawowo wolnym od pracy. Skarga została złożona 11 grudnia 2023 r., a zatem z uchybieniem terminu. Wskazywaną przez stronę przyczyną, która spowodowała uchybienie terminu do wniesienia skargi była omyłka skarżącego w jego wyliczeniu spowodowana życiowym zmęczeniem, schorzeniami, wiekiem i licznymi problemami skutkująca przyjęciem, że ostatni dzień terminu do wniesienia skargi upływa 9 grudnia. Oceniając powyższą argumentację Sąd I instancji doszedł do przekonania, że jest ona niewystarczająca i nie może skutkować przywróceniem terminu do wniesienia skargi. WSA uznał, że strona postępowania chcąc dochować należytej staranności w prowadzeniu swoich spraw powinna była się upewnić jaki jest okres na dokonanie przysługującej jej czynności prawnej i dokładnie sprawdzić kiedy upływa obowiązujący ją termin. W szczególności w sytuacji natłoku problemów, na co wskazuje skarżący we wniosku, obowiązkiem rzetelnej osoby powinno być odliczenie 30 kolejnych dni od daty doręczenia decyzji i precyzyjne określenie ostatecznej daty na dokonanie czynności, nie zaś automatyczne przyjęcie określonego dnia, tj. w tym przypadku 9 grudnia. W ocenie Sądu I instancji, takie działanie z pewnością uchroniłby skarżącego przed negatywnymi skutkami uchybienia terminu. Nieuwagi lub zaniedbania nie można kwalifikować jako braku winy stanowiącego podstawową przesłankę przywrócenia uchybionego terminu. Sąd I instancji podkreślił, że do uchybienia terminu do wniesienia skargi doszło wskutek błahej i oczywistej pomyłki, jednakże nie jest to okoliczność, która wyłączałyby winę strony, a co za tym idzie prowadziłaby do możliwości przywrócenia terminu. Błąd którego dopuścił się skarżący nie powinien przydarzyć się osobie należycie dbającej o własne interesy. Zdaniem Sądu I instancji, za przywróceniem terminu nie mogą przemawiać również posiadane schorzenia czy wiek skarżącego. Argumentacja zawarta we wniosku niepoparta żadnymi dokumentami nie pozwala stwierdzić, że doszło do nagłej choroby bądź też znacznego pogorszenia stanu zdrowia skarżącego w okresie biegu terminu do wniesienia skargi.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
