Postanowienie SN z dnia 4 października 2019 r., sygn. I CSK 637/18
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący)
SSN Krzysztof Pietrzykowski (sprawozdawca)
SSN Karol Weitz
Protokolant Beata Rogalska
w sprawie z wniosku M.W.
przy uczestnictwie Gminy Miasta R.
o wpis,
po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 4 października 2019 r.,
skargi kasacyjnej uczestniczki postępowania
od postanowienia Sądu Okręgowego w R.
z dnia 10 maja 2018 r., sygn. akt V Ca (…),
1. oddala skargę kasacyjną;
2. zasądza od uczestniczki postępowania na rzecz
wnioskodawczyni kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych
tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w R. w dniu 29 stycznia 2018 r. na wniosek M.W. dokonał w dziale II księgi wieczystej wpisu prawa własności na rzecz wnioskodawczyni w miejsce Gminy Miasta R.. Podstawą wpisu były: postanowienie Sądu Rejonowego w K. z dnia 19 grudnia 2013 r. i postanowienie Sądu Okręgowego w K. z dnia 26 listopada 2014 r., postanowienie Sądu Rejonowego w K. z dnia 18 sierpnia 2016 r., postanowienie Sądu Rejonowego w K. z dnia 5 lutego 1999 r. oraz decyzje Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 8 grudnia 2016 r. i z dnia 6 marca 2017 r.
Gmina Miasta R. wniosła apelację od tego wpisu.
Sąd Okręgowy w R. postanowieniem z dnia 10 maja 2018 r. oddalił apelację i ustalił, że każdy z uczestników ponosi koszty postępowania odwoławczego związane ze swym udziałem w sprawie. Uznał, że dokumenty przedłożone przez wnioskodawczynię jako podstawa wpisu własności nieruchomości na jej rzecz wykazały niezgodność między treścią księgi wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym. Wskazał, że z przedłożonych przez wnioskodawczynię dokumentów wynikało, iż nie ma podstawy prawnej do ujawnienia w księdze wieczystej Skarbu Państwa, a następnie Gminy Miasta R. jako właściciela działek oznaczonych nr 1410 i 1200/4. Przyjął, że Skarb Państwa nigdy nie był właścicielem nieruchomości będącej częścią spadku po rodzicach wnioskodawczyni R.R. i J.R.. Sąd Rejonowy w K. postanowieniem z dnia 16 lutego 2004 r. stwierdził, że spadek po R.R. nabyła wprost na podstawie ustawy jego żona J.R. w całości oraz stwierdził, że spadek po J.R. nabył na podstawie ustawy z dobrodziejstwem inwentarza Skarb Państwa w całości. Sąd Rejonowy w K. postanowieniem z dnia 19 grudnia 2013 r. zmienił punkt I postanowienia z dnia 16 lutego 2004 r. w ten sposób, że stwierdził że spadek po R.R. nabyły na podstawie ustawy żona J.R. i córka M.W. po ½ części, a apelacja Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta R. i Gminy Miasta R. od tego postanowienia została oddalona. Sąd Rejonowy w K. postanowieniem z dnia 18 sierpnia 2016 r. uchylił punkt II postanowienia z dnia 16 lutego 2004 r. i odrzucił wniosek Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta R. z dnia 14 maja 2003 r. w zakresie żądania stwierdzenia nabycia spadku po J.R.. Sąd Rejonowy w K. postanowieniem z dnia 5 lutego 1999 r. stwierdził, że spadek po J.R. na podstawie ustawy w całości nabyła M.W.. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia 8 grudnia 2016 r. stwierdził nieważność decyzji Wojewody (…) z dnia 29 grudnia 2005 r. dotyczącej przekazania Gminie Miasta R. nieodpłatnie prawa własności nieruchomości położonej w R. oznaczonej jako działki nr […]1 i […]2 z zabudowaniami i urządzeniami trwale związanymi z gruntem, a decyzją z dnia 6 marca 2017 r. utrzymał w mocy decyzję z dnia 8 grudnia 2016 r. Sąd Okręgowy podzielił pogląd Sądu Najwyższego, wyrażony m.in. w postanowieniu z dnia 21 czerwca 2012 r., II CSK 506/11 (niepubl.), zgodnie z którym nie jest wykluczone usunięcie niezgodności treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym na podstawie orzeczenia sądu lub innych odpowiednich dokumentów bez potrzeby wykorzystania postępowania przewidzianego w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (jedn. tekst: Dz.U. z 2018 r., poz. 1916 ze zm.; dalej: „u.k.w.h.”). Przyjął, że kolejne wpisy Skarbu Państwa i Gminy Miasta R. były wadliwe już w chwili ich dokonania. Wyraził zapatrywanie, że na podstawie art. 31 ust. 2 u.k.w.h. było możliwe wykreślenie ostatniego wadliwego wpisu na rzecz Gminy Miasta R. i dokonanie wpisu prawa własności na rzecz M.W., która zgodnie z art. 34 u.k.w.h. wykazała następstwo prawne po rodzicach uprzednio ujawnionych niewadliwie w księdze wieczystej. Stwierdził, że ostateczna decyzja administracyjna mimo jej zaskarżenia do sądu administracyjnego stanowi podstawę wpisu do księgi wieczystej (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 21 czerwca 2012 r., II CSK 506/11 i z dnia 23 lutego 2005 r., III CK 537/04, Biul. SN 2005, nr 5, poz. 10).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
