Wyrok NSA z dnia 20 czerwca 2024 r., sygn. III FSK 1172/22
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia WSA (del.) Agnieszka Olesińska (sprawozdawca), Protokolant Ewa Gmurczyk, po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 maja 2022 r., sygn. akt III SA/Wa 2324/21 w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 28 lipca 2021 r., nr 1401-IEW4.4123.57.2020.20.MM w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej osób trzecich 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
|III FSK 1172/22 | |
| | |
UZASADNIENIE
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 maja 2022 r., sygn. akt III SA/Wa 2324/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 28 lipca 2021 r. w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności osoby trzeciej wraz z inną osobą oraz spółką za zaległości podatkowe spółki w podatku od towarów i usług oraz w podatku dochodowym od osób fizycznych za poszczególne okresy rozliczeniowe 2014 r., 2015 r., 2016 r., 2017 r., 2018 r.
Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu wskazał, że zobowiązania podatkowe objęte zaskarżoną decyzją nie uległy przedawnieniu. Następnie odnosząc się do przesłanki dopuszczającej orzeczenie odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej wyrażonej w art. 116 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.; dalej zwana "O.p.") podkreślił, że z pełnego odpisu z Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego nr (...) z 3.02.2020 r., wynikało, że Skarżący pełnił funkcję Prezesa Zarządu Spółki w upadłości od dnia 27.06.2008 r. do chwili obecnej (do dnia wydania wyroku). Wraz ze skarżącym funkcję członków zarządu pełnili W. W. - w okresie 27.06.2008 r.- 12.07.2012 r. oraz S. W. w okresie 6.12.2013 r. - 28.09.2018 r. W dalszej kolejności odnosząc się do przesłanki wynikającej z art. 116 § 1 O.p. tj. bezskuteczności egzekucji z majątku podmiotu pierwotnie zobowiązanego wskazał, że z uwagi na zbieg egzekucji, postanowieniami z dnia 16.05.2018r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Płocku – M. C., wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji, umorzył postępowania egzekucyjne. W dniu 5.07.2016 r. postanowieniem Sądu Rejonowego w Płocku V Wydział Gospodarczy sygn. akt [...], została ogłoszona wobec spółki upadłość z możliwością zawarcia układu. Naczelnik Urzędu Skarbowego w P., będący jednocześnie organem egzekucyjnym dla wierzytelności spółki zgłosił do masy upadłościowej wierzytelności w łącznej kwocie 738.266,50 zł. Wierzytelności te zostały zaliczone do kategorii III. W dniu 2.08.2017 r. Sąd Rejonowy w Płocku V Wydział Gospodarczy ([...]) zatwierdził układ zawarty przez dłużnika I. Sp. z o. o. w upadłości układowej z siedzibą w P. z wierzycielami na zgromadzeniu wierzycieli w dniu 19.07.2017 r. Wobec faktu, że w toku przeprowadzonego postępowania upadłościowego dokonana wycena majątku upadłej Spółki wskazała, że wartość majątku spółki nie pozwalała na zaspokojenie wierzytelności wobec Skarbu Państwa, za prawidłowe należało uznać stanowisko organów podatkowych, że zaistniała w sprawie bezskuteczność egzekucji. Mając powyższe na uwadze, WSA w Warszawie uznał, że zasadne było stanowisko organów podatkowych, że w przedmiotowej sprawie zaistniały pozytywne przesłanki warunkujące orzeczenie o odpowiedzialności podatkowej skarżącego jako osoby trzeciej, wynikające z art. 116 O.p. Następnie przechodząc do oceny występowania w sprawie przesłanek egzoneracyjnych, wskazanych w art. 116 § 1 pkt 1 lit. a i b oraz pkt 2 O.p. sąd pierwszej instancji wskazał, że w niniejszej sprawie należało przyjąć, że wniosek o ogłoszenie upadłości winien zostać złożony co najmniej na przestrzeni lipca/sierpnia 2013 r., bowiem w tym okresie Spółka zaprzestała uiszczania wymagalnych zobowiązań, a stan ten w kolejnych miesiącach tylko się pogłębiał. Zdaniem WSA w Warszawie skala i rozmiar nieuregulowanych zobowiązań bezdyskusyjnie posiadały charakter trwały, co tożsame było ze stwierdzeniem, że Spółka stała się dłużnikiem niewypłacalnym w rozumieniu przepisów ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze. Sąd ten dodał, że wniosek o ogłoszenie upadłości I. Sp. z o.o. został złożony przez Spółkę dopiero w dniu 31.12.2015r. Natomiast oceniając ewentualny brak zawinienia skarżącego w zakresie niezgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości we właściwym czasie sąd pierwszej instancji stanął na stanowisku, że skarżący nie przedstawił organom podatkowym żadnych okoliczności natury faktycznej, mogących świadczyć o tym, iż pozbawiony był możliwości wcześniejszego złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości Spółki pomimo wystąpienia podstaw ku temu. Odnosząc się do kolejnej okoliczności pozwalającej na ewentualne uwolnienie się przez członka zarządu spółki kapitanowej od odpowiedzialności za jej zaległości, tj. wskazania mienia spółki, z którego egzekucja umożliwiłaby na zaspokajanie zaległości podatkowych spółki w znacznej części (art. 116 § 1 pkt 2 O.p.) WSA w Warszawie stwierdził, że w postępowaniu przed organami podatkowymi skarżący nie wskazał mienia Spółki, z którego egzekucja byłaby faktycznie możliwa i w konsekwencji zaspokoiłaby zaległości podatkowe Spółki w znacznej części. Za mienie takie nie można było uznać wierzytelności Spółki wobec T. S.A. w upadłości z siedzibą we Wrocławiu oraz N. S.A. w upadłości. Z przedłożonych przez skarżącego kopii dokumentów, tj. zgłoszeń wierzytelności w postępowaniach upadłościowych z 2.07.2018 r. oraz 14.02.2019 r., wynika, że przedmiotowe wierzytelności dotyczyły zaległych należności z faktur wystawionych przez spółkę w latach 2015 - 2016. Powyższe w powiązaniu z faktem zgłoszenia przez Spółkę przedmiotowych wierzytelności w postępowaniach upadłościowych w latach 2018 i 2019 wskazało, że Spółka nie była w stanie wyegzekwować ww. należności przez okres ponad 3 lat. W kontekście przedstawionych powyżej okoliczności sąd pierwszej instancji stwierdził, że w rozpoznawanej sprawie skarżący nie zastosował reżimu właściwego czasu do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości wynikającego z ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze, nie wykazał, że nie ponosi winy w niezgłoszeniu wniosku o ogłoszenie upadłości lub niewszczęciu postępowania zapobiegającego ogłoszeniu upadłości, a także, że nie wykazał mienia Spółki, z którego egzekucja umożliwiłaby zaspokojenie jej zaległości podatkowych w znacznej części. Tym samym sąd ten uznał, że w niniejszej sprawie nie zaszła żadna z przesłanek egzoneracyjnych, uzasadniających odstąpienie od orzekania o solidarnej odpowiedzialności skarżącego wraz ze spółką oraz drugim członkiem zarządu – S. W. za zaległości podatkowe ww. Spółki. Odnosząc się natomiast do złego stanu zdrowia skarżącego, WSA w Warszawie wskazał, że okoliczność ta może być ewentualnie podnoszona w postępowaniu dotyczącym ulg w spłacie podatku. Wyrok ten w całości dostępny jest na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl (CBOSA).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
