Wyrok NSA z dnia 22 lutego 2024 r., sygn. I OSK 178/23
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rudnicka (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Piotr Niczyporuk Sędzia del. WSA Anna Wesołowska po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 10 listopada 2022 r. sygn. akt II SA/Gd 462/22 w sprawie ze skargi K. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 2 maja 2022 r. nr SKO Gd/6807/21 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z 10 listopada 2022 r., sygn. akt II SA/Gd 462/22, po rozpoznaniu skargi K. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z 2 maja 2022 r. nr SKO Gd/6807/21 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego, uchylił zaskarżoną decyzję oraz zasądził od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku na rzecz K. B. kwotę 497 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
Wnioskiem z 4 kwietnia 2019 r. K. B. (dalej "skarżąca") zwróciła się o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego na męża – T. B. - legitymującego się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.
Burmistrz Gminy Kartuzy, decyzją z 13 lutego 2020 r., odmówił przyznania skarżącej świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad mężem. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Gdańsku decyzją z 10 września 2019 r. uchyliło powyższą decyzję w całości i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia.
Decyzją z 13 lutego 2020 r. organ I instancji ponownie odmówił przyznania świadczenia pielęgnacyjnego. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Gdańsku, po rozpatrzeniu odwołania skarżącej, decyzją z 18 czerwca 2020 r. utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z 10 listopada 2020 r., sygn. akt III SA/Gd 751/20, uchylił obie wydane w sprawie decyzje oceniając w pierwszej kolejności, że organy obu instancji wadliwie przyjęły, iż skarżąca nie może uzyskać wnioskowanego świadczenia ze względu na to, iż niepełnosprawność jej męża nie powstała przed upływem okresów wskazanych w art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 111 ze zm., dalej "u.ś.r."). Sąd uznał, że zarówno organ I instancji, jak i organ odwoławczy naruszyły prawo materialne poprzez błędną wykładnię art. 17 ust. 1b u.ś.r. Sąd zobowiązał orzekające w sprawie organy do wnikliwego ustalenia zakresu niezbędnej opieki skarżącej nad mężem i rzetelnej oceny czy istotnie skarżąca posiada możliwość podjęcia zatrudnienia.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
