Przesłanki zwalniające członka zarządu od odpowiedzialności za zobowiązania spółki - Wyrok NSA z dnia 20 lutego 2024 r., sygn. III FSK 4515/21
Dla wykazania przesłanki egzoneracyjnej uwalniającej członka zarządu od odpowiedzialności za zobowiązania spółki nie wystarczy subiektywne poczucie braku winy w niezgłoszeniu wniosku o upadłość. Brak takiej winy jest kategorią obiektywną i można się na nią powoływać jedynie w sytuacji, gdy członek zarządu nie miał żadnych możliwości prowadzenia spraw spółki, a brak tych możliwości wynikał z przyczyn od niego całkowicie niezależnych.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Bogusław Dauter (sprawozdawca), Sędzia NSA Paweł Borszowski, Sędzia NSA Anna Dalkowska, po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 marca 2021 r. sygn. akt III SA/Wa 952/19 w sprawie ze skargi M. J. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 4 lutego 2019 r. nr 1401-IEW1.4120.5.2018.3.MT w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej osób trzecich oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 9 marca 2021 r., III SA/Wa 952/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. J. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 4 lutego 2019 r. w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej osób trzecich.
Skarżący w skardze kasacyjnej zarzucił zaskarżonemu wyrokowi:
1. na podstawie art 174 pkt 2 p.p.s.a.- naruszenie przepisów postępowania mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy, to jest:
a. naruszenie art. 141 § 4 zdanie pierwsze p.p.s.a poprzez nieodniesienie się w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku do zarzutów dotyczących naruszenia art. 1 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. z 2009 r., nr 175, poz. 1361 ze zm., dalej: "u.p.u.n.") i art. 11 ust 1 tej ustawy w brzmieniu od 9 października 2012 r. do 31 grudnia 2014 r. poprzez ich błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że zgodnie z tymi przepisami dla obowiązku zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości wystarczające jest istnienie jednego wierzyciela i dla ustalenia stanu niewypłacalności na podstawie przesłanki płynnościowej wystarczające jest niewykonanie jednego zobowiązania. Naruszenie to miało istotny wpływ na wynika sprawy, ponieważ brak odniesienia się do tych zarzutów w uzasadnieniu wskazuje na brak analizy tych zarzutów i brak prawidłowej kontroli zaskarżonej decyzji. Brak ten uniemożliwia skontrolowanie rozstrzygnięcia sądu pierwszej instancji, ponieważ nie jest możliwe odtworzenie rozumowania w newralgicznej kwestii, jaką jest kwestia powstania obowiązku złożenia wniosku o upadłość i kwestia winy skarżącego w niezgłoszeniu wniosku o upadłość we właściwym czasie, w sytuacji, gdy w okresie pełnienia przez niego funkcji w zarządzie istniał tylko jeden wierzyciel i tylko jedno niewykonane zobowiązanie a tym samym obowiązek zgłoszenia takiego wniosku w ogóle nie aktualizował się w stosunku do skarżącego;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
