Obowiązki członków zarządu w kontekście zobowiązań podatkowych spółki - Wyrok NSA z dnia 19 stycznia 2024 r., sygn. III FSK 3432/21
Nie stanowi przeszkody w zastosowaniu art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej fakt, że Skarb Państwa jest jedynym wierzycielem spółki. Przyjęcie, że członek zarządu zwolniony jest z obowiązku złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości w sytuacji, gdy spółka zalega z płatnościami wyłącznie w odniesieniu do Skarbu Państwa, prowadziłoby do osłabienia funkcji gwarancyjnej odpowiedzialności osób trzecich.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Stachurski, Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia WSA (del.) Agnieszka Olesińska (sprawozdawca), Protokolant Agata Grabowska, po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 września 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 2661/19 w sprawie ze skargi K. D. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 17 września 2019 r., nr 1401-IEW2.4123.66.2019.3.JR w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej osób trzecich oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
|III FSK 3432/21 | |
| | |
UZASADNIENIE
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 18 września 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 2661/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę K. D. (dalej jako: skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 17 września 2019 r. w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności członka zarządu wraz ze spółką za zaległości podatkowe spółki w podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe od stycznia do października 2014 r.
Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu wskazał, że w niniejszej sprawie istotę sporu stanowiła zasadność orzeczenia na podstawie art. 116 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r. poz. 900, ze zm., dalej: "O.p.") o solidarnej wraz ze Spółką odpowiedzialności skarżącego za zaległości Spółki z tytułu podatku VAT za okresy rozliczeniowe od stycznia do października 2014 r. Sad ten podkreślił, że w stosunku do Spółki wydano decyzję z 28 lutego 2017 r. określającą wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług za styczeń 2014 r. oraz z decyzję z 20 grudnia 2018 r. określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za okres od lutego do października 2014 r., a zobowiązania z tego tytułu nie zostały uregulowane. Dodał, że w okresie, w którym przypadały terminy płatności zobowiązań za okresy objęte decyzją skarżący pełnił funkcję prezesa zarządu Spółki (funkcję tę sprawował w okresie od 9 października 2012 r. do 25 sierpnia 2015 r.), nadto zaistniał stan bezskuteczności egzekucji (NUS postanowieniami z 8 sierpnia 2017 r. oraz z 28 marca 2019 r. umorzył prowadzone w stosunku do Spółki postępowania egzekucyjne, z uwagi na ich bezskuteczność). WSA w Warszawie podkreślił, że okoliczności te nie były w niniejszej sprawie sporne, a ustalenia i oceny z tego zakresu zostały dokonane zgodnie z przepisami prawa dotyczącymi gromadzenia materiału dowodowego i jego oceny (art. 122, art. 187 § 1 i art. 191 O.p.). Następnie sąd ten odnosząc się do zasadniczej kwestii spornej w rozpoznanej sprawie, a więc zaistnienia w sprawie przesłanki egzoneracyjnej, tj. wyłączającej odpowiedzialność skarżącego za zaległości Spółki, z uwagi na brak winy w niezłożeniu wniosku o ogłoszenie upadłości Spółki (art. 116 § 1 pkt 1 lit. b O.p.), nie podzielił podniesionych w tym zakresie zarzutów skargi. Stanął na stanowisku, że z akt sprawy wynika, że zaległości Spółki z tytułu VAT za okresy od stycznia do października 2014 r. wynosiły łącznie ponad 10 mln zł, w tym zaległość za styczeń 2014 r. wyniosła 345.021,37 zł, a za luty 2014 r. - 1.028.733 zł. Brak kolejnych wpłat miał charakter trwałego, a nie jednostkowego nieregulowania zobowiązań. Tym samym w ocenie tego sądu niewątpliwie, w okresie kiedy skarżący pełnił funkcję w zarządzie zaistniały podstawy do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości. Dlatego też skarżący chcąc się uwolnić od odpowiedzialności za zaległości Spółki obwiązany był złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości, czego nie uczynił. Sam termin wskazany w decyzji przez DIAS jako "właściwy termin" złożenia wniosku upadłość tj. I kwartał 2014 r. został przyjęty w sposób prawidłowy. Zaległości podatkowe w podatku od towarów i usług powstały z mocy samego prawa, zostały one natomiast ukryte przez Spółkę, za co winę ponosi jej zarząd obowiązany do prowadzenia spraw Spółki (w tym wykazywania zobowiązań podatkowych i płatności w terminie tych zobowiązań). WSA w Warszawie zauważył, że organy podatkowe I i II instancji odmiennie przyjęły "czas właściwy" na złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości. NUS oparł się w tym zakresie na przesłance z art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz.U. Nr 60, poz. 535 ze zm., dalej: "p.u.n."), natomiast DIAS na przesłance z art. 11 ust. 1 p.u.n. Następnie podkreślił, że podziela stanowisko DIAS, że w przypadku Spółki niewątpliwą przesłankę do złożenia wniosku o upadłość stanowiło zaprzestanie uiszczania wymagalnych zobowiązań o charakterze publicznoprawnym. Sąd ten podkreślił również, że w sprawie poza sporem pozostawała okoliczność niewskazania przez skarżącego mienia Spółki umożliwiającego zaspokojenie znacznej części zaległości podatkowych (art. 116 § 1 pkt 2 O.p.). Wyrok ten w całości dostępny jest na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl (CBOSA).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
