Wyrok NSA z dnia 19 kwietnia 2024 r., sygn. I GSK 1238/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Dariusz Dudra Sędzia NSA Małgorzata Grzelak Sędzia del. NSA Jacek Surmacz (spr.) Protokolant Marta Woźniak po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2024 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej R. Sp. z o.o. w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlk. z dnia 24 czerwca 2021 r. sygn. akt I SA/Go 152/21 w sprawie ze skargi R. Sp. z o.o. w L. na decyzję Dyrektora Lubuskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Zielonej Górze z dnia 12 stycznia 2021 r. nr 9004-2020-000260 w przedmiocie odmowy przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od R. Sp. z o.o. w Z. na rzecz Dyrektora Lubuskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Zielonej Górze 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim (dalej: "WSA") wyrokiem z dnia 24 czerwca 2021 r., sygn. akt I SA/Go 152/21, oddalił skargę R. Sp. z o.o. w L. (dalej: "skarżąca spółka") na decyzję Dyrektora Lubuskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Zielonej Górze (dalej: "organ") z dnia 12 stycznia 2021 r., nr 9004-2020-000260 w przedmiocie płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na rok 2018.
Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym sprawy:
Decyzją z dnia 15 października 2020 r., nr 0077-2020-001138 Kierownik Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Żarach (dalej: "organ pierwszej instancji") odmówił skarżącej spółce przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na 2018 r. do działek o łącznej powierzchni 4,85 ha.
Organ pierwszej instancji uznał, że skarżąca spółka funkcjonowała w ramach struktury licznych podmiotów powiązanych ze S. T. i J. G., współtworzących jeden spójnie kierowany organizm gospodarczy, a występujących o dopłaty odrębnie, czym stworzono sztuczne warunki do uzyskania płatności. Zdaniem organu pierwszej instancji w sprawie zaszły przesłanki do odmowy przyznania płatności na podstawie art. 60 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008 (Dz.U.UE.L.2013.347.549, dalej: "rozporządzenie (UE) nr 1306/2013"). Ponadto przyznanie skarżącej spółce płatności stałoby w sprzeczności z regulacją wyrażoną w art. 4 ust. 1 lit. c rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiającego przepisy dotyczące płatności bezpośrednich dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej oraz uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 637/2008 i rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009 (Dz.U.UE.L.2013.347.608, dalej: "rozporządzenie (UE) nr 1307/2013") oraz w art. 4 ust. 3 Rozporządzenia Rady (WE, EURATOM) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich (Dz.U.UE.L.1995.312.1, dalej: "rozporządzenie (WE, EURATOM) nr 2988/95").
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
