Wyrok NSA z dnia 23 kwietnia 2024 r., sygn. II GSK 151/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Kręcisz (spr.) Sędzia NSA Gabriela Jyż Sędzia del. WSA Wojciech Sawczuk Protokolant asystent sędziego Paweł Cholewski po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2024 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 lipca 2020 r. sygn. akt VIII SA/Wa 809/19 w sprawie ze skargi M. D. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 30 sierpnia 2019 r. nr BP.702.465.2019.1238.BEPO.2336 w przedmiocie kary pieniężnej za przejazd po drodze krajowej bez uiszczenia opłaty elektronicznej oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 7 lipca 2020 r., sygn. akt VIII SA/Wa 809/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. D. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 30 sierpnia 2019 r., nr BP.702.465.2019.1238.BEPO.2336, w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej.
Ze skargą kasacyjną od powyższego wyroku wystąpiła skarżąca zaskarżając ten wyrok w całości, wnosząc na podstawie art. 188 p.p.s.a. o jego uchylenie oraz o uchylenie poprzedzających ten wyrok decyzji organu i merytoryczne rozpoznanie sprawy, względnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania. Skarżąca wniosła także w obu przypadkach o zasądzenie na jej rzecz kosztów sądowych w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Skargę kasacyjną oparto na następujących podstawach:
1. art. 174 ust. 1 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – naruszenia prawa materialnego (art. 145 § 1 ust. 1 lit. a ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) poprzez błędną wykładnię przepisów:
- art. 13k ust. 4 w zw. z art. 13 ust. 1 pkt 3 ustaw z dnia 25 marca 1985 r. o drogach publicznych (dalej – "u.d.p.") poprzez ich nieprawidłową wykładnię i uznanie, że w każdym przypadku odpowiedzialność za uiszczenie opłaty elektronicznej ponosi właściciel/współwłaściciel nieposiadający pojazdu, a okoliczność przeniesienia posiadania i ustalenia osoby faktycznie korzystającej z drogi publicznej nie ma znaczenia dla wymierzenia kary, podczas gdy ustawodawca dopuszczając możliwość nałożenia kary pieniężnej za brak opłaty elektronicznej na posiadacza pojazdu przewidział i dopuścił sytuacje, gdy współwłaściciel nie ma w określonym czasie faktycznego władztwa nad pojazdem i nie może w sytuacji naruszenia przez posiadacza pojazdu obowiązkowych przepisów ponosić negatywnych konsekwencji tych naruszeń, a ustalenie faktycznego posiadacza pojazdu w dacie naruszenia stanowi istotny element rozstrzygnięcia w sprawie,
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
