Wyrok NSA z dnia 17 stycznia 2024 r., sygn. III FSK 3756/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Pruszyński, Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Sędzia WSA (del.) Anna Juszczyk-Wiśniewska (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 października 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 176/20 w sprawie ze skargi P. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 23 października 2019 r., nr KOA/4029/Fi/18 w przedmiocie podatku od nieruchomości za lata 2012-2016 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie na rzecz P. sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 2 700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 8 października 2020 r. sygn. akt I SA/Wa 176/20 uwzględnił skargę P. Sp. z o.o. (dalej Spółka, Skarżąca) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie (dalej SKO) z dnia 23 października 2019 r. Wskazanym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję SKO w przedmiocie podatku od nieruchomości za lata 2012 - 2016.
Zaskarżony wyrok, jak również inne przytoczone w niniejszym uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych publikowane są na stronie internetowej Naczelnego Sądu Administracyjnego (www.nsa.orzeczenia.gov.pl).
W wywiedzionej od powyższego wyroku skardze kasacyjnej SKO na podstawie art. 174 pkt 1 PPSA wyrokowi zarzuciło naruszenie przepisów prawa materialnego, a mianowicie:
1. art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) PPSA w związku z art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2019r. poz. 1170, dalej "UPOL") w zw. z art. 3 pkt 1 lit. a) i b), art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2020r. poz. 1333, dalej UPB) poprzez ich błędną wykładnię polegającą na uznaniu, iż stacja transformatorowa stanowi urządzenie techniczne i jako takie nie wchodzi w zakres Prawa budowlanego a w związku z tym nie może być opodatkowana podatkiem od nieruchomości jako budowla czy też jej części podczas, gdy prawidłowa wykładania ww. przepisów powinna prowadzić Sąd do uznania, iż transformator wraz z rozdzielnicami znajdujące się w budynku stacji transformatorowej stanowią element sieci elektroenergetycznej wymienionej w załączniku do ustawy Prawo budowlane (kategoria XXVI) i podlegają jako część tej sieci (czyt. budowli) opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości;
2. art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) PPSA w związku z art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w zw. z art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane poprzez ich błędną wykładnię polegającą na uznaniu, iż stacja transformatorowa nie wchodzi w zakres Prawa budowlanego a w związku z tym nie może być opodatkowana jako budowla czy też jej części podczas, gdy prawidłowa wykładania ww. przepisów powinna prowadzić Sąd do uznania, iż obudowanie fragmentu sieci elektroenergetycznej nie powoduje, że rozdzielnica i transformator, które znalazły się w budynku, są jego elementem, lecz są nadal częścią sieci elektroenergetycznej i powinny być opodatkowane jako element budowli, z kolei takie elementy jak ściany, dach budynku czy fundament stacji służą do zabezpieczenia zamontowanego w nim urządzenia rozdzielnicy i stacji transformatorowej będących fragmentem budowli, jaką stanowi sieć elektroenergetyczna ;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
