Wyrok NSA z dnia 29 sierpnia 2023 r., sygn. I OSK 1685/22
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Przybysz Sędziowie Sędzia NSA Zygmunt Zgierski Sędzia del. WSA Jakub Zieliński (spr.) po rozpoznaniu w dniu 20 lipca 2023 r. na posiedzeniu niejawny w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnobrzegu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 18 maja 2022 r., sygn. akt II SA/Rz 17/22 w sprawie ze skargi D. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnobrzegu z dnia 29 października 2021 r. nr SKO.405.Śr.2349.1204.2021 w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę, 2. odstępuje od zasądzenia od D. R. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnobrzegu zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, wyrokiem z 18 maja 2022 r. o sygn. akt II SA/Rz 17/22, po rozpoznaniu skargi D.R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnobrzegu z dnia 29 października 2021 r. nr SKO.405.ŚR.2349.1204.2021 w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego uchylił zaskarżoną decyzję i decyzję Wójta Gminy N. z dnia 13 października 2021 r. nr GOPS.5231.59.ŚP.2021.
Wyrok ten zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Wójt Gminy N. ww. decyzją z 13 października 2021 r. odmówił D.R. prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad niepełnosprawnym ojcem J.R. Jako przyczynę odmowy wskazno niespełnienie kryterium daty powstania niepełnosprawności oraz nielegitymowanie się przez żonę J.R. orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.
Po rozpoznaniu odwołania D.R., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Tarnobrzegu (dalej: "SKO", "Kolegium") decyzją z dnia 29 października 2021 r. utrzymało mocy decyzję organu I instancji.
Kolegium w uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia zauważyło, iż chybione są argumenty Wójta Gminy N. dotyczące niespełnienia przesłanki z art. 17 ust. 1b ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych. Powołało się przy tym na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 21 października 2014 r. K 38/13 , którym stwierdzono, że przepis ten, w zakresie w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności, jest niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP. Zaznaczono, iż z dniem ogłoszenia orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego kwestionującego zgodność z Konstytucją RP określonych uregulowań prawnych następuje obalenie domniemania ich konstytucyjności, co oznacza, że nawet w razie odroczenia mocy obowiązującej badanego aktu normatywnego sądy nie powinny stosować podważonych regulacji, które już od chwili rozpoczęcia ich obowiązywania były niezgodne z prawem.
Dalej SKO stwierdziło, iż w rozpoznawanej sprawie zachodzi jednak inna okoliczność, dla której nie można przyznać wnioskowanego świadczenia. W świetle art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a) ustawy o świadczeniach rodzinnych, świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, jeżeli osoba wymagająca opieki pozostaje w związku małżeńskim, chyba że współmałżonek legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Tymczasem niepełnosprawny J.R. posiada małżonkę – W.R., która nie legitymuje się takim orzeczeniem.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
