Wyrok NSA z dnia 1 grudnia 2023 r., sygn. I FSK 2322/19
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Hieronim Sęk (spr.), Sędzia NSA Marek Olejnik, Sędzia WSA (del.) Agnieszka Jakimowicz, Protokolant Marcin Kamionowski, po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 11 września 2018 r. sygn. akt I SA/Bd 131/18 w sprawie ze skargi E. C. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia 11 grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2012 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od E. C. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. kwotę 10.800 (słownie: dziesięć tysięcy osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Skarga kasacyjna i odpowiedź na skargę kasacyjną
1.1. E. C. (dalej: Strona lub Skarżąca) pismem z dnia 8 maja 2019 r. wniosła skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 11 września 2018 r., sygn. akt I SA/Bd 131/18.
Powołanym wyrokiem Sąd, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.; dalej: P.p.s.a.), oddalił skargę Strony na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy (dalej: Dyrektor IAS) z dnia 11 grudnia 2017 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT) za poszczególne miesiące 2012 r.
W sprawie objętej zaskarżonym wyrokiem kluczowy element sporny sprowadzał się do potwierdzenia bądź zaprzeczenia prawidłowości ustaleń faktycznych i ocen prawnych co do zakwestionowania Stronie prawa do odliczenia podatku naliczonego w kwocie blisko 277.000 zł z faktur wykazujących nabycie złomu, w których jako ich wystawcy figurowali: M. M. (M. - wystawca 50 faktur na kwotę netto 1.061.756,24 zł), R. G. (G. - wystawca 2 faktur na kwotę netto 91.613 zł) i S. sp. z o.o. w W. (wystawca 5 faktur na kwotę netto 61.099,42 zł). Zdaniem Dyrektora IAS faktury te nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, tj. nabycia złomu od wymienionych podmiotów, w warunkach świadomości Strony odnośnie do takiego stanu rzeczy, wykluczając tym samym możliwość odliczenia podatku z tytułu tego rodzaju nabyć. Natomiast Skarżąca oponowała temu stanowisku, wskazując na wadliwe zgromadzenie materiału dowodowego i jego dowolną ocenę, a w następstwie tego bezpodstawne pozbawienie jej prawa do odliczenia.
1.2. Sąd pierwszej instancji oddalając skargę Strony ocenił i przyjął w szczególności, że: - w sprawie podatkowej zgromadzone zostały wszelkie dostępne dowody potrzebne, a zarazem niezbędne dla jej rozstrzygnięcia, w tym informacje od innych organów podatkowych, starostów, urzędów marszałkowskich, ZUS, organów ścigania, decyzje wymiarowe "kontrahentów", zeznania świadków; - ocenie tej towarzyszyło syntetyczne odniesienie się do zakresu materiału dowodowego oraz ustaleń dotyczących spornych transakcji, zwłaszcza nawiązanie do decyzji ostatecznych wydanych wobec wymienionych wyżej podmiotów w trybie art. 108 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.; dalej: u.p.t.u.), zeznań licznych świadków: M. M., R. G., udziałowców/prezesów ww. spółki w osobach T. M. i R. O., P. C. (syna Skarżącej), a także przesłuchanych - z zawartego w odwołaniu Strony wniosku – A. G., F. G. i M. A.; - chybiony był zarzut naruszenia art. 188 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.; dalej: O.p.) motywowany bezzasadną odmową przesłuchania innych jeszcze osób, a to z przyczyn podanych już Stronie przez organ odwoławczy w postanowieniu odmownym z dnia 8 grudnia 2017 r.; - ocena zgromadzonego materiału dowodowego spełniała wymogi określone w art. 187 § 1 i art. 191 O.p.; - organ nie naruszył także ogólnych zasad postępowania podatkowego wyrażonych w art. 121 § 1 i art. 122 O.p.; - dowody przyjęte za podstawę ustaleń faktycznych pozwalały na zaakceptowanie stwierdzenia o fikcyjności zakwestionowanych faktur; - wobec dokonanych ustaleń ziściły się przesłanki do podważenia Skarżącej prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.; dalej: u.p.t.u.).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
