Wyrok NSA z dnia 16 lutego 2024 r., sygn. I GSK 1021/20
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Piszczek Sędzia NSA Joanna Wegner Sędzia del. WSA Małgorzata Bejgerowska (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Karolina Mamcarz po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2024 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej przy udziale Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorców skargi kasacyjnej L. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 19 listopada 2019 r. sygn. akt III SA/Gl 652/19 w sprawie ze skargi L. Z. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia 26 kwietnia 2019 r. nr 2401-IOA1.605.17.2018.ad w przedmiocie uchylenia decyzji w przedmiocie podatku akcyzowego, po wznowieniu postępowania 1. uchyla zaskarżony wyrok; 2. uchyla zaskarżoną decyzję; 3. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach na rzecz L. Z. 1240 (tysiąc dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Uzasadnienie
1. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 19 listopada 2019 r., o sygn. akt III SA/Gl 652/19, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm. - dalej w skrócie: "P.p.s.a."), oddalił skargę LZ (dalej jako: "Strona" lub "Skarżąca") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia 26 kwietnia 2019 r., nr 2401-IOA1.605.17.2018.ad, w przedmiocie uchylenia decyzji po wznowieniu postępowania i określenia zobowiązania w podatku akcyzowym. Pełna treść uzasadnienia zaskarżonego wyroku oraz innych orzeczeń powołanych poniżej, dostępna jest w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, pod adresem: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/.
Sąd pierwszej instancji przedstawił w powyższym wyroku następujący stan faktyczny.
1.1. Zaskarżoną decyzją z dnia 26 kwietnia 2019 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Katowicach, orzekając ponownie w trybie wznowienia postępowania, na podstawie art. 240 § 1 pkt 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 ze zm. - dalej w skrócie: "O.p."), uchylił w całości wydane dotychczas wobec Strony decyzje w granicach sprawy i określił zobowiązanie w podatku akcyzowym za grudzień 2006 r. w wysokości 243 360 zł. Organ odwoławczy powołał się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 grudnia 2016 r., o sygn. akt SK 7/15, w którym złagodzono rygoryzm w zakresie skutków, jakie wywierają wady oświadczeń. TK położył bowiem nacisk na konieczność ustalenia prawdy obiektywnej, a nie tylko ścisły aspekt formalny, przy czym kwestią o podstawowym znaczeniu (oczywiście poza wykorzystaniem oleju na cele objęte preferencją podatkową) jest czy, mimo istnienia wad formalnych, zapewniona jest możliwość identyfikacji nabywcy oleju na podstawie oświadczenia. W opinii TK tożsamy z "użyciem (oleju opałowego) niezgodnie z przeznaczeniem" jest brak możliwości identyfikacji nabywcy, a także, że w sytuacji wadliwości oświadczenia, nie jest zasadą automatyczne opodatkowanie sprzedaży oleju stawką podstawową, lecz konieczna jest jego analiza w zakresie możliwości identyfikacji nabywcy. Dopiero gdy identyfikacja taka nie jest możliwa, zasadne jest zastosowanie podstawowej stawki podatku akcyzowego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
