Wyrok NSA z dnia 17 stycznia 2024 r., sygn. I OSK 1968/23
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Elżbieta Kremer Sędziowie: sędzia NSA Maciej Dybowski sędzia del. WSA Arkadiusz Blewązka (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Maciej Kozłowski po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody Pomorskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 9 marca 2023 r. sygn. akt III SA/Gd 557/22 w sprawie ze skargi A. G. na decyzję Wojewody Pomorskiego z dnia [...] maja 2022 r. nr [...] w przedmiocie utraty statusu osoby bezrobotnej oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 9 marca 2023 r., III SA/Gd 557/22 w sprawie ze skargi A.G. na decyzję Wojewody P. z dnia [...] maja 2022 r. nr [...] w przedmiocie utraty statusu osoby bezrobotnej, uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty P. z dnia [...] marca 2022 r. nr [...]
Powyższy wyrok zapadł w następujących okolicznościach sprawy:
Decyzją z dnia [...] maja 2022 r. nr [...] Wojewoda P. utrzymał w mocy decyzję Starosty P. z dnia [...] marca 2022 r. nr [...] o utracie przez A. G. statusu osoby bezrobotnej od dnia 4 marca 2022 r. na okres 180 dni z powodu nieusprawiedliwionego niestawiennictwa w powiatowym urzędzie pracy i niepowiadomienia w terminie 7 dni o uzasadnionej przyczynie niestawiennictwa. Organ ustalił, że A. G.nie stawił się w dniu 4 marca 2022 r. w Powiatowym Urzędzie Pracy w P. i nie powiadomił w 7 dniowym terminie o uzasadnionej przyczynie swego niestawiennictwa, przy czym miało to miejsce po raz drugi. A.G. w odwołaniu od ww. decyzji organu I instancji wskazywał, że nie mógł stawić się w wyznaczonym terminie w urzędzie z przyczyn od siebie niezależnych, a mianowicie z powodu poronienia ciąży przez partnerkę. Wskazał, że od dnia 3 do 6 marca 2022 r. "jeździł z partnerką po szpitalach", a po tym czasie opiekował się nią. Kiedy przypomniał sobie o wyznaczonej wizycie w urzędzie pracy, zadzwonił do urzędu, lecz został poinformowany przez "opiekuna", że został skreślony z listy bezrobotnych i że przyjdzie do niego właściwe pismo w tej sprawie. Wojewoda P. jako organ odwoławczy, wskazaną na wstępie decyzją z dnia 5 maja 2022 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji, podając jako podstawę prawną rozstrzygnięcia przepisy art. 33 ust. 3 i 4 pkt 4 i ust. 4ca ustawy z dnia 20 kwietnia 2D04 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U.2022.690 ze zm.), dalej jako "u.p.z.i.r.p.". Organ wskazał, że decyzją ostateczną z dnia 2 lipca 2019 r. A. G. utracił z dniem 13 czerwca 2019 r. status osoby bezrobotnej na okres 120 dni z powodu pierwszego nieusprawiedliwionego niestawienia się w wyznaczonym terminie w Powiatowym Urzędzie Pracy w P. i niepowiadomienia w ciągu 7 dni o uzasadnionej przyczynie tego niestawiennictwa. W dniu 13 grudnia 2019 r. A. G.został ponownie zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy w P. jako osoba bezrobotna. Został on zobowiązany do stawienia się w dniu 4 marca 2022 r. w urzędzie pracy w P. w celu potwierdzenia gotowości do podjęcia pracy. Przyjęcie do wiadomości terminu oraz celu stawiennictwa A. G. potwierdził podpisem w karcie aktywizacji zawodowej, co oznacza, że przyjął lub co najmniej powinien był przyjąć termin ten do wiadomości. Pomimo tego A. G. w wyznaczonym terminie nie stawił się w Powiatowym Urzędzie Pracy w P. i nie powiadomił w ciągu 7 dni o uzasadnionej przyczynie swego niestawiennictwa. Organ odwoławczy – odnosząc się do zarzutów odwołania – wskazał, że zapomnienie o obowiązku stawiennictwa w urzędzie pracy nie stanowi uzasadnionej przyczyny nieobecności bezrobotnego w urzędzie w wyznaczonym terminie. Zapomnienie o terminie, bez względu na to co było jego przyczyną, nie może być uznane za uzasadnioną przyczynę niestawiennictwa, gdyż jest ono z natury swojej nie do udowodnienia. Postępowanie administracyjne jest postępowaniem dowodowym, wobec czego nie może się opierać na okolicznościach, których udowodnienie jest niemożliwe. Podając, że zapomnienie było spowodowane jego szczególną sytuacją, A. G. usiłował uprawdopodobnić jedynie przyczynę, która spowodowała zapomnienie o stawiennictwie w urzędzie pracy, jednakże nie udowodnił samego zapomnienia o obowiązku stawiennictwa w wyznaczonym terminie, ani też jego związku z podawaną przyczyną. Uprawdopodobnienie podnoszonych okoliczności jest jednak niewystarczające dla przyjęcia ustalenia ich zaistnienia, gdyż przepisy k.p.a., obligują do przedkładania dowodów na potwierdzenie podnoszonych faktów. W tej sytuacji organ odwoławczy wskazał, że A. G. nie usprawiedliwił skutecznie swego niestawiennictwa w Powiatowym Urzędzie Pracy w P. w dniu 4 marca 2022 r., a zatem zaistniały warunki określone w art. 33 ust. 4 pkt 4 u.p.z.i.r.p. do orzeczenia wobec niego utraty statusu osoby bezrobotnej z dniem 4 marca 2022 r. na okres 180 dni, z powodu drugiego nieusprawiedliwionego niestawienia się w Powiatowym Urzędzie Pracy w P. w wyznaczonym terminie. Terminem początkowym, od którego oblicza się liczbę niestawiennictw jest dzień 1 lutego 2011 r., gdyż z tym dniem weszły w życie przepisy u.p.z.i.r.p. w znowelizowanym brzmieniu, nadanym ustawą z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2010.257.1725), określającym długość pozbawienia statusu osoby bezrobotnej w zależności od liczby kolejnego niestawiennictwa bezrobotnego w powiatowym urzędzie pracy. Przy kolejnej rejestracji w urzędzie pracy bierze się pod uwagę poprzednie rejestracje w urzędzie pracy i w razie utraty statusu osoby bezrobotnej liczy się poprzednie utraty tego statusu, poczynając od 1 lutego 2011 r.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
