Wyrok NSA z dnia 12 marca 2024 r., sygn. III OSK 3479/21
Zarządzenie pokontrolne jako akt działania organu ochrony środowiska posiada charakter sygnalizacyjny i nie może stanowić podstawy do narzucenia przedsiębiorcy obowiązków nie wynikających bezpośrednio z obowiązujących przepisów prawa ochrony środowiska, a obowiązek uregulowania stanu formalno-prawnego oraz wykonania odpowiednich pomiarów spoczywa na przedsiębiorcy, natomiast nie na organie kontroli.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Mirosław Wincenciak Sędziowie: sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak (spr.) sędzia del. WSA Paweł Mierzejewski Protokolant: starszy asystent sędziego Łukasz Mazur po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w Katowicach od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 6 lipca 2020 r. sygn. akt II SA/Gl 218/20 w sprawie ze skargi X Sp. z o.o. z siedzibą w P. na zarządzenie pokontrolne Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w Katowicach z dnia 18 grudnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie ochrony środowiska 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę; 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 6 lipca 2020 r., sygn. akt II SA/Gl 218/20, po rozpoznaniu skargi X Sp. z o.o. z siedzibą w P. na zarządzenie pokontrolne Śląskiego Wojewódzkiego Inspektor Ochrony Środowiska w Katowicach z dnia 18 grudnia 2019 r., nr [...], w przedmiocie ochrony środowiska – uchylił w pkt 1 zaskarżone zarządzenie pokontrolne.
Jak wskazał Sąd pierwszej instancji Śląski Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska w Katowicach zarządzeniem pokontrolnym, wydanym na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy z 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r. poz. 1355) – dalej: "ustawa o Inspekcji Ochrony Środowiska", skierowanym do Zarządu X Sp. z o.o. w P. (dalej – "skarżąca", "Spółka"), zarządził między innymi uregulować stan formalno-prawny na emisję amoniaku do powietrza ze źródeł technologicznych - z procesu pasteryzacji i inkubacji podłoża instalacji do produkcji podłoża pod uprawę pieczarek z terminem realizacji bezzwłocznie nie później niż do dnia 28 lutego 2020 r. W uzasadnieniu tego zarządzenia wskazano, że Zakład posiada 21 komór (tuneli), w których odbywa się proces pasteryzacji lub inkubacji podłoża pod uprawę pieczarek. Nadmiar gazów między innymi amoniaku z tych komór odprowadzany jest do powietrza w sposób zorganizowany (przy wykorzystaniu wentylatorów mechanicznych zainstalowanych na urządzeniach do recyrkulacji powietrza AEM) indywidualnymi emitorami. Każdy tunel posiada 1 urządzenie do recyrkulacji powietrza AEM oraz z indywidualnym emitorem zlokalizowanym na dachu budynku, który służy do wylotu nadmiaru zanieczyszczonego powietrza. Z uwagi na brak unormowania stanu formalnoprawnego w zakresie wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza z tej instalacji, obowiązek taki nałożono w oparciu o postanowienia art. 180 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r. poz. 1396, ze zm.) - dalej: "ustawa Prawo ochrony środowiska".
Z zarządzeniem tym nie zgodziła się Spółka, która wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, w zakresie jego punktu 1.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
