Wyrok NSA z dnia 21 czerwca 2023 r., sygn. I OSK 1106/22
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Stojanowski (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Elżbieta Kremer Sędzia NSA Marian Wolanin po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 25 października 2021 r., sygn. akt III SA/Kr 693/21 w sprawie ze skargi A. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 19 marca 2021 r., nr SKO.PS/4110/93/2021 w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 25 października 2021 r., sygn. akt III SA/Kr 693/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, po rozpoznaniu skargi A. B. (dalej również: "wnioskujący", "odwołujący się", "skarżący", "strona skarżąca") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie (dalej również: "organ II instancji", "organ odwoławczy", "SKO", "Kolegium") z 19 marca 2021 r., nr SKO.PS/4110/93/2021 w przedmiocie zasiłku celowego, oddalił skargę.
Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
Decyzją z 12 stycznia 2021 r., nr MGOPS-B111/13/5102/000106/2021, Burmistrz Miasta i Gminy W. (dalej również: "Burmistrz", "organ I instancji"), po rozpoznaniu wniosku z 4 stycznia 2021 r., przyznał A. B. zasiłek celowy, z przeznaczeniem na dofinansowanie do zakupu środków czystości w łącznej kwocie 180 zł, wypłacane po 30 zł miesięcznie od stycznia do czerwca 2021 r. Decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności.
Pismem z 2 lutego 2021 r. A. B. wniósł odwołanie od ww. decyzji, zarzucając jej naruszenie: art. 7, art. 8, art. 77, art. 80, art. 81, art. 107 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r., poz. 256, dalej: "kpa").
Decyzją z 19 marca 2021 r. Kolegium utrzymało w mocy decyzję Burmistrza.
W uzasadnieniu oceniło, że organ I instancji prawidłowo uzasadnił wysokość przyznanej odwołującemu się pomocy. Podniosło, że zgodnie z art. 39 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2020 r., poz 1876, ze zm., dalej: "ups"), w celu zaspokojenia niezbędnej potrzeby bytowej stronie może zostać przyznany zasiłek celowy, który stanowi fakultatywną formę pomocy. Oznacza to, że właściwy organ może, (ale nie musi) przyznać zasiłek, nawet w przypadku, gdy zostały spełnione przesłanki wymienione w ust. 1 ww. przepisu. Organ rozpatrując taki wniosek bierze pod uwagę zarówno cele określone w ups, jak i możliwości finansowe ośrodka w zakresie udzielania pomocy, a także indywidualną sytuację osoby ubiegającej się o przyznanie świadczenia. SKO zauważyło, że żaden z przepisów ups nie zobowiązuje organu do pełnego pokrycia wszystkich zgłaszanych żądań, a zaspokojenie potrzeb osób uprawnionych do pomocy, jest zależne nie tylko od spełnienia przez nie ustawowych przesłanek, ale i od stanu finansów ośrodka pomocy społecznej. Organ odwoławczy wyjaśnił, że ma świadomość bardzo trudnej sytuacji życiowej skarżącego, tym niemniej świadczenia z pomocy społecznej mają stanowić wyłącznie pomoc z zaspokajaniu podstawowych potrzeb bytowych i w przezwyciężaniu trudnych sytuacji życiowych wnioskodawców, nie mają zaś za zadanie zagwarantować pełnego utrzymania osobom potrzebującym i realizacji wszystkich zgłaszanych potrzeb.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, A. B. wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, podnosząc zarzuty naruszenia prawa procesowego, tj.: art. 7, art. 77, art. 80 i art. 11 kpa, przez niedokładne wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy, a w szczególności brak wyjaśnienia zakresu niezaspokojonych potrzeb skarżącego i jego możliwości majątkowych, a także brak odniesienia się przez Kolegium do wszystkich zarzutów odwołania oraz niewyjaśnienie skarżącemu zasadności przesłanek, którymi kierował się organ odwoławczy przy załatwieniu sprawy, co doprowadziło do naruszenia istotnej zasady postępowania administracyjnego, jaką jest zasada przekonywania. Jednocześnie skarżący wskazał na błąd w ustaleniach faktycznych, stanowiących podstawę wydania decyzji SKO, polegający na przyjęciu założenia, że Burmistrz zna sytuację majątkową strony i prawidłowo ustalił stan sprawy przyznając kwoty zasiłku, podczas gdy z materiału zebranego w sprawie wynika, że znajduje się ona w sytuacji niepozwalającej na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych przy pomocy przyznanych kwot. Dodatkowo zarzucił trwające od lat zaniżanie przez Burmistrza świadczeń w związku z zarządzeniem Dyrektora MGOPS z 2018 r., którego treść prowadzi do zawężania ups. Podniósł również brak rzetelnego zapoznania się z aktami sprawy, jedynie z częścią akt z 2021 r., co – jego zdaniem – miało istotny wpływ na decyzję organu.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
