Zasady opodatkowania usług reklamowych dla nierezydentów do 2 mln zł - Wyrok NSA z dnia 23 stycznia 2024 r., sygn. II FSK 480/21
W sytuacji, gdy płatnik dokonuje w roku podatkowym wypłat na rzecz nierezydenta nieprzekraczających łącznej kwoty 2.000.000 zł, z tytułu usług reklamowych, które na mocy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania kwalifikują się jako zyski przedsiębiorstwa opodatkowane w państwie rezydencji nierezydenta, płatnik nie jest zobowiązany do przeprowadzenia szczegółowej weryfikacji dodatkowych przesłanek wskazanych w art. 28b ust. 4 pkt 4-6 u.p.d.o.p., lecz wystarczające jest posiadanie przez nierezydenta certyfikatu rezydencji i jego oświadczenia o spełnieniu warunków uprawniających płatnika do niepobrania podatku u źródła.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia WSA (del.) Krzysztof Kandut (spr.), Protokolant Natalia Simaszko, po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 listopada 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 649/20 w sprawie ze skargi A. sp. z o.o. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 16 stycznia 2020 r., nr 0114-KDIP2-1.4010.467.2019.2.J w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz A. sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z 19 listopada 2020 r. sygn. akt III SA/Wa 649/20 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględnił skargę V. sp. z o.o. w W. i uchylił interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z [...] stycznia 2020 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, w części uznającej stanowisko spółki za nieprawidłowe.
Stan faktyczny sprawy, jaki przyjął Sąd I instancji za podstawę wyroku, dotyczył obowiązków spółki podlegającej w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, która nabywa i zamierza nabywać od nierezydentów (podmiotów niepowiązanych, niemających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby ani zarządu) usługi reklamowe określone w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. 2019 r. poz. 865 ze zm. – dalej zwana: u.p.d.o.p.). Nierezydenci mają siedziby w państwach Unii Europejskiej i nie prowadzą w Polsce działalności poprzez położony tu zakład, stąd wynagrodzenie za usługi reklamowe będzie podlegać opodatkowaniu u źródła w Polsce, zaś spółka w tym zakresie będzie pełnić funkcję płatnika, stosownie do art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. Każdorazowo na moment wypłaty wynagrodzenia na rzecz nierezydentów spółka będzie posiadać certyfikat rezydencji tego z nich, na rzecz którego dokonywana będzie dana wypłata, wskazujący na jego rezydencję podatkową, wydany przez władze podatkowe danego państwa obcego w formie papierowej, względnie elektronicznej. Ponadto na moment wypłaty wynagrodzenia spółka posiadać będzie oświadczenie danego nierezydenta odnośnie spełnienia warunków uprawniających płatnika do niepobrania podatku u źródła. Spółka podkreśliła, że wniosek dotyczy wyłącznie takich wypłat wynagrodzenia dokonywanych przez spółkę na rzecz nierezydentów, w przypadku których w danym roku podatkowym spółki nie zostanie przekroczony limit 2.000.000 zł wypłat na rzecz danego podatnika, o którym mowa w art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. W ten też sposób spółka dochowa należytej staranności przy weryfikacji warunków niepobrania podatku u źródła.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
