Postanowienie NSA z dnia 26 września 2023 r., sygn. II GSK 1385/23
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marcin Kamiński po rozpoznaniu w dniu 26 września 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi A. K. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 stycznia 2023 r., sygn. akt II GSK 873/22 w sprawie ze skargi kasacyjnej Andrzeja Kostrzewskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 9 lutego 2022 r., sygn. akt III SA/Łd 889/21 w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia [...] sierpnia 2021 r., nr [...] w przedmiocie zatrzymania prawa jazdy postanawia: 1. odrzucić skargę o wznowienie postępowania, 2. zwrócić ze środków budżetowych Naczelnego Sądu Administracyjnego Andrzejowi Kostrzewskiemu 100 (sto) złotych tytułem uiszczonego wpisu od skargi o wznowienie postępowania.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 17 stycznia 2023 r., sygn. akt II GSK 873/22, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną A. K. (skarżący) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 9 lutego 2022 r., sygn. akt III SA/Łd 889/22, oddalającego skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia [...] sierpnia 2021 r. w przedmiocie zatrzymania prawa jazdy. Powyższy wyrok został doręczony pełnomocnikowi skarżącego 15 kwietnia 2023 r. W dniu 14 lipca 2023 r. pełnomocnik skarżącego złożył do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem tego Sądu z dnia 17 stycznia 2023 r., sygn. akt II GSK 873/22. W podstawie prawnej wniesionej skargi pełnomocnik wskazał przepisy art. 272 §1 i art. 273 § 2 p.p.s.a. W ocenie pełnomocnika powyższe podstawy znajdują swoją konkretyzację w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 grudnia 2022 r., sygn. akt K 4/21, w którym stwierdzono, że art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 marca 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 541, ze zm.), rozumiany w ten sposób, że podstawę wydania decyzji, o której mowa w art. 102 ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. z 2021 r. poz. 1212, ze zm.), stanowi wyłącznie informacja organu kontroli ruchu drogowego o ujawnieniu popełnienia czynu opisanego w art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2022 r. poz. 988, ze zm.), jest niezgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okolicznościach wydania prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi z dnia 16 maja 2023 r., sygn. akt IV W 309/23, uniewinniającego skarżącego od zarzutu dokonania wykroczenia z art. 92a k.w. i przedłożenia w powyższym postępowaniu opinii biegłego z dnia 11 maja 2023 r., w której stwierdzono, że wyniku urządzenia pomiarowego, za pomocą którego organ kontroli ruchu drogowego ustalił, iż skarżący w dniu 14 maja 2021 r. przekroczył dopuszczalną prędkość o 69 km/h, nie można uznać za odpowiadającego prędkości pojazdu, którym kierował skarżący.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
