Wyrok NSA z dnia 12 września 2023 r., sygn. III FSK 2662/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Pruszyński, Sędzia NSA Wojciech Stachurski (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Bogusław Woźniak, Protokolant Katarzyna Malinowska, po rozpoznaniu w dniu 12 września 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej I. sp. z o.o. z siedzibą w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 8 lipca 2020 r., sygn. akt I SA/Kr 1193/19 w sprawie ze skargi I. sp. z o.o. z siedzibą w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 9 sierpnia 2019 r., nr SKO.Pod/4140/684/2019 w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2017 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości; 2) uchyla w całości zaskarżoną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 9 sierpnia 2019 r., nr SKO.Pod/4140/684/2019; 3) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie na rzecz I. sp. z o.o. z siedzibą w K. kwotę 13 997 (słownie: trzynaście tysięcy dziewięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie
1. Wyrok sądu pierwszej instancji.
Wyrokiem z 8 lipca 2020 r., I SA/Kr 1193/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę I. sp. z o.o. z siedzibą w K. (dalej: "Spółka") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z 9 sierpnia 2019 roku, nr SKO.Pod/4140/684/2019, w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2017 r.
Z uzasadnienia wyroku wynika, że decyzją z 15 lutego 2019 r. Prezydent Miasta Oświęcimia określił Spółce wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości za rok 2017 w zakresie budynków oraz budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej w wysokości 295.304 zł. Decyzją z 9 sierpnia 2019 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Krakowie utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, oddalając skargę Spółki na decyzję SKO w Krakowie wskazał, że materialnoprawną podstawę zaskarżonej decyzji stanowiły przepisy ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. 2017 r. póz. 1785 z późn. zm, dalej: u.p.o.l.) - w brzmieniu obowiązującym w 2017 r. Następnie sąd stwierdził, że skoro skarżąca Spółka prowadziła w 2017 r. działalność gospodarczą, to w myśl art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.I., znajdujące się w jej władaniu grunty, budynki i budowle uważane są za związane z działalnością gospodarczą. Grunty oraz budynki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej stanowią odrębną kategorię gruntów i budynków, dla których ustawodawca w art. 5 ust. 1 u.p.o.l. przewidział najwyższą maksymalną stawkę podatku od nieruchomości, która nie może być przekroczona w stosownej uchwale rady gminy. Sąd nie zgodził się ze stanowiskiem Spółki, że budynki, od których został naliczony wyższy podatek nie są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, z uwagi na ich zły stan techniczny. Zwrócił uwagę, że w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2015 r. nieruchomość nie była opodatkowana jako związana z prowadzeniem działalności gospodarczej, jeżeli nie była i nie mogła być wykorzystywana do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych. Jednak od 1 stycznia 2016 r. przesłanka względów technicznych została wyeliminowana, a więc nie może być podstawą do wyłączenia nieruchomości z opodatkowania. Jedynie decyzja nakazująca rozbiórkę obiektu budowlanego oraz uporządkowanie terenu mogłyby zmienić podstawę opodatkowania. Wobec Spółki nie została wydana ostateczna decyzja o rozbiórce budynków i budowli, ani też ostateczna decyzja organu nadzoru górniczego, na podstawie której trwale wyłączono by budynek, budowlę lub ich części z użytkowania, co jest warunkiem sine qua non, aby możliwe było zastosowanie wskazanego wyłączenia. W konsekwencji sąd uznał, że zasadnym było opodatkowanie spornych budynków według stawki przewidzianej dla budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. W powyższym zakresie sąd podzielił w całości stanowisko organu, że z uwagi na odmienność stanu faktycznego, wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 12 grudnia 2017 r., w sprawie SK 13/15 nie znajdzie zastosowania w realiach niniejszej sprawy. Zdaniem sądu, powyższa argumentacja znajduje także odpowiednie zastosowanie do spornej budowli w postaci ogrodzenia, bowiem organy obu instancji zasadnie przyjęły, że zgodnie z powołanymi przepisami prawa, ogrodzenie znajdujące się na działkach będących w użytkowaniu wieczystym podatnika stanowi budowlę związaną z prowadzeniem działalności gospodarczej podlegającą opodatkowaniu.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
