Wyrok NSA z dnia 6 września 2023 r., sygn. III FSK 407/23
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia NSA Jolanta Sokołowska (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Anna Juszczyk-Wiśniewska, po rozpoznaniu w dniu 6 września 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. [...] S.A. z siedzibą w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 listopada 2022 r. sygn. akt VIII SA/Wa 541/22 w sprawie ze skargi P. [...] S.A. z siedzibą w L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Radomiu z dnia 6 maja 2022 r. nr SKO.PL.4117.296.736.2022 w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2017 r. oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z 17 listopada 2022 r., sygn. akt VIII SA/Wa 541/22, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie ze skargi P. z siedzibą
w L. oddalił skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Radomiu z dnia 6 maja 2022 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2017 rok.
Wymieniony wyrok, jak również inne przytoczone w niniejszym uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych, publikowane są na stronie internetowej Naczelnego Sądu Administracyjnego (www.nsa.orzeczenia.gov.pl).
W skardze kasacyjnej Spółka zaskarżyła powyższy wyrok w całości. Pełnomocnik strony skarżącej wyrokowi zarzucił:
1. naruszenie przepisów postępowania w postaci art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2022 r., poz. 329 ze zm., dalej jako P.p.s.a.) w związku z art. 145 § 2 P.p.s.a., art. 135 P.p.s.a. oraz art. 151 P.p.s.a., wszystkie powyższe przepisy w związku z art. 120 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm., dalej jako: O.p.), art. 121 § 1 O.p., art 122 O.p., art. 180 § 1 O.p., art. 187 § 1 O.p., art. 188 O.p., art. 190 O.p., art. 191 O.p., art. 197 § 1 O.p. oraz art. 210 § 1 pkt 6 O.p. i art. 210 § 4 O.p. poprzez uznanie przez WSA w Warszawie, że zaskarżona decyzja SKO nie narusza przepisów prawa materialnego w stopniu, który miał wpływ na wynik sprawy ani nie narusza przepisów postępowania w stopniu, który mógł mieć istotny wpływ na wynik sprawy, podczas gdy decyzja SKO i poprzedzająca ją decyzja organu I instancji zostały wydane z naruszeniem przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania podatkowego, albowiem rozstrzygnięcia organów I i II instancji wydane zostały na podstawie błędnie ustalonego staniu faktycznego, opartego na materiale dowodowym zebranym w sposób niewszechstronny, jego pobieżnej i wybiórczej ocenie, jak również dokonaniu przez organy I i II instancji dowolnych ustaleń w zakresie konstrukcji i funkcji łączników zdalnie sterowanych, ponieważ ustalenie stanu faktycznego sprawy w zakresie konstrukcji i funkcji łączników zdalnie sterowanych, ich związku z funkcjonowaniem linii elektroenergetycznej i sieci elektroenergetycznej, a także ustalenia czy łączniki zdalnie sterowane są częścią składową rzeczy, to jest czy łączniki takie mogą być odłączone od napowietrznej linii elektroenergetycznej i od sieci elektroenergetycznej bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego, wymagało wiadomości specjalnych i przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego, czego jednak organy I i II instancji nie uczyniły, co w konsekwencji doprowadziło do błędnego uznania przez organy I i II instancji, a za nimi również WSA w Warszawie, że łączniki zdalnie sterowane stanowią element budowli podlegającej opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, zaś zaskarżoną decyzję organu II instancji Sąd I instancji powinien był uznać za naruszającą przepisy prawa materialnego w stopniu, który miał wpływ na wynik sprawy oraz za naruszającą przepisy postępowania, w stopniu, który mógł mieć istotny wpływ na wynik sprawy, jako naruszającą powołane w niniejszym zarzucie przepisy postępowania, a w szczególności wynikające z nich zasady prawdy obiektywnej i oficjalności, a w konsekwencji WSA w Warszawie powinien był uchylić zaskarżoną decyzję SKO i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji w zaskarżonym zakresie na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit a) i c) P.p.s.a. w związku z art. 145 § 2 P.p.s.a. i art. 135 P.p.s.a., czego jednak nie uczynił błędnie oddalając skargę na podstawie art. 151 P.p.s.a., a zatem to naruszenie przepisów postępowania miało istotny wpływ na wynik sprawy, albowiem treść wyroku Sądu I instancji powinna być odmienna niż miała miejsce;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
