Opodatkowanie nieruchomości w kontekście prowadzenia działalności gospodarczej - Wyrok NSA z dnia 25 lipca 2023 r., sygn. III FSK 1561/22
Nieruchomość pozostająca w posiadaniu przedsiębiorcy, nawet jeśli nie jest w danym czasie faktycznie wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, jest związana z tą działalnością i podlega opodatkowaniu wyższą stawką podatku od nieruchomości.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Borszowski, Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia WSA (del.) Mirella Łent (sprawozdawca), Protokolant Konrad Halota, po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A.M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 23 sierpnia 2022 r. sygn. akt I SA/Łd 357/22 w sprawie ze skargi A.M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia 15 marca 2022 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2019 r. oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 23 sierpnia 2022 r. sygn. akt I SA/Łd 357/22 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę A.M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia 15 marca 2022 r. utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta P. z dnia 26 listopada 2021 r., wydaną po przeprowadzeniu wznowionego postępowania, odmawiającą uchylenia ostatecznej decyzji tego organu z dnia 11 stycznia 2019 r. ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2019 r.
Sąd I instancji podał, że istota sporu koncentruje się wokół rozstrzygnięcia, czy decyzja wymiarowa w podatku od nieruchomości za 2019 r. została wydana na podstawie przepisu, o którego niezgodności z Konstytucją RP orzekł Trybunał Konstytucyjny, a więc czy zaistniała podstawa wznowienia z art. 240 § 1 pkt 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540, dalej: O.p.) w związku z wyrokiem TK z dnia 24 lutego 2021 r., SK 39/19. Zdaniem WSA organ w ramach postępowania wznowieniowego prawidłowo uznał, że wniosek skarżącego o wznowienie postępowania został oparty o jedną z ustawowych przesłanek wznowienia, tj. określoną w art. 240 § 1 pkt 8 O.p. i został złożony w terminie, o którym mowa w art. 241 § 2 pkt 2 O.p. Podobnie ocena dokonana w postępowaniu wznowionym doprowadziła organ do słusznego wniosku o braku podstaw do uchylenia decyzji ostatecznej, co słusznie zaakceptowało SKO. Wskazując na przesłankę wznowienia postępowania w przedmiocie podatku od nieruchomości za rok 2019, o której mowa w art. 240 § 1 pkt 8 O.p., skarżący powołał wyrok TK z dnia 24 lutego 2021 r., SK 39/19. Sąd I instancji w pełni podzielił i przyjął za własne stanowisko wyrażone przez NSA w wyroku z dnia 15 grudnia 2021 r. III FSK 4061/21, dotyczące interpretacji art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1170, dalej: u.p.o.l.). W orzeczeniu tym NSA uwzględnił wyroki TK, które dotyczyły tego zagadnienia. Sąd I instancji wskazał, że skarżącemu (i drugiemu podatnikowi W.M.) przysługuje prawo użytkowania wieczystego opodatkowanej nieruchomości położonej w P. przy ul. W. [...], przy czym podatnikom przysługuje prawo własności budynków na nich posadowionych. W roku podatkowym 2019 nieruchomość pozostawała we współużytkowaniu/współwłasności dwóch osób fizycznych, prowadzących działalność gospodarczą pod nazwą: Przedsiębiorstwo M. A.M. i Przedsiębiorstwo D. - W.M. Nieruchomość znajduje się w posiadaniu dwóch osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą i została nabyta na potrzeby prowadzenia przez nich działalności gospodarczej. Przeznaczona jest do użytkowania przez zakład pracy chronionej prowadzony przez W.M. W.M. dokonuje odpisów amortyzacyjnych od posiadanego udziału w nieruchomości. Nieruchomość służy celom gospodarczym W.M. w zakresie, w jakim ma on zarejestrowaną działalność gospodarczą. Takim celom służyła też skarżącemu, który do kwietnia 2018 r. wykorzystywał ją do prowadzenia Zakładu Pracy Chronionej przedsiębiorstwa M. (zrezygnował z prowadzenia tego zakładu od 1 maja 2018 r.), a dopiero 30 czerwca 2020 r. wykreślił z CEDIG adres tej nieruchomości jako miejsce prowadzenia działalności gospodarczej z uwagi na stan techniczny budynków, który zdaniem skarżącego uniemożliwia prowadzenie działalności gospodarczej. W ocenie WSA niewykorzystywanie nieruchomości przez skarżącego do prowadzenia działalności gospodarczej z uwagi na stan budynków, które wymagają remontu, nie może być jednak podstawą do zastosowania niższej stawki podatku od nieruchomości. Nieruchomość taka, mimo niewykorzystywania jej z różnych przyczyn, nie przestaje być nieruchomością związaną z prowadzoną działalnością gospodarczą – to zaś z uwagi na możliwość ich wykorzystywania w tym celu. Dostosowywanie budynków do potrzeb prowadzonej działalności poprzez prowadzenie prac remontowych, modernizacyjnych oznacza, że stan techniczny budynków uniemożliwia korzystanie z tych budynków tylko przez pewien okres – nie mają one zatem charakteru trwałego, gdyż budynki po wyremontowaniu mogą być potencjalnie wykorzystywane do działalności gospodarczej skarżącego, zarówno tej prowadzonej osobiście i bezpośrednio, jak i przez inne podmioty (potencjalnych najemców). Podatek od nieruchomości ma charakter majątkowy, w tym znaczeniu, że opodatkowaniu podlega posiadanie nieruchomości, bez względu na to czy przynosi ona zysk posiadaczowi, czy też wymaga nakładów w celu utrzymania jej w stanie zdatnym do użytku i wykorzystania. Nieruchomość przeznaczona jest na realizację gospodarczych, a nie osobistych celów życiowych podatników. Spełnia zatem warunki nieruchomości związanej z prowadzeniem działalności gospodarczej. Okoliczność ta ma zasadnicze znaczenie w sprawie, bowiem dwóch współużytkowników/współwłaścicieli nieruchomości będących osobami fizycznymi prowadzi działalność gospodarczą. Nieruchomość wchodzi w skład zorganizowanej części przedsiębiorstw podatników w rozumieniu art. 55¹ k.c. Istotnie zatem okoliczności faktyczne tej sprawy były inne niż w przypadku podlegającemu badaniu przez TK, a tym samym interpretacyjne orzeczenie Trybunału nie może być uznane za podstawę uchylenia poddanej weryfikacji w trybie wznowienia decyzji ostatecznej. Wyrok wraz z uzasadnieniem dostępny jest w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych (http://orzeczenia.nsa.gov.pl, dalej w skrócie CBOSA).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
