Wyrok NSA z dnia 19 października 2022 r., sygn. II FSK 463/20
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (spr.), , Protokolant Rafał Malina, po rozpoznaniu w dniu 19 października 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 19 listopada 2019 r., sygn. akt I SA/Łd 454/19 w sprawie ze skargi K. sp. z o.o. z siedzibą w L. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 04 kwietnia 2019 r., nr 0111-KDIB1-1.4010.43.2019.1.NL w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) oddala skargę, 3) zasądza od K. sp. z o.o. z siedzibą w L. na rzecz Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej kwotę 460 (słownie: czterysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1.1. Wyrokiem z 19 listopada 2019 r., sygn. akt I SA/Łd 454/19, w sprawie ze skargi K. Sp. z o. o. z siedzibą w Ł. (dalej: "Spółka") na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: "DKIS") z 4 kwietnia 2019 r., w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi na podstawie art. 146 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej: "p.p.s.a."), uchylił zaskarżoną interpretację. Pełna treść uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia, jak i innych wyroków powołanych poniżej, dostępna jest na stronie internetowej https://orzeczenia.nsa.gov.pl/ (dalej w skrócie: "CBOSA").
1.2. Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan faktyczny sprawy. Wniosek Spółki o interpretację dotyczył przepisów art. 15 ust. 1, ust. 2 i ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm., dalej: "u.p.d.o.p.") w zakresie ustalenia, czy kosztem uzyskania przychodu ze sprzedaży odpadu produkcyjnego (złomu) jest ustalona przez Spółkę odpowiednia cześć kosztu nabycia materiału do produkcji. We wniosku przedstawiając stan faktyczny Skarżąca jako wnioskodawczyni wskazała, że prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: "SSE" lub "Strefa") na podstawie zezwolenia (dalej: "Zezwolenie"), wydanego w 2005 r. i wykonuje w zakładzie produkcyjnym działalność zwolnioną z opodatkowania oraz opodatkowaną (pozastrefową). Prowadzona działalność gospodarcza na terenie SSE polega na produkcji urządzeń grzewczo-wentylacyjnych. Przychody uzyskiwane z tego typu działalności objęte są zwolnieniem strefowym z podatku dochodowego. W ramach realizowanego procesu wytwórczego, na różnych etapach produkcji wyrobu gotowego (w postaci urządzeń grzewczo-wentylacyjnych), powstaje odpad produkcyjny w postaci złomu. Złom jest następnie odsprzedawany podmiotom trzecim, niepowiązanym ze Spółką kapitałowo czy też osobowo. Sprzedaż złomu nie została objęta Zezwoleniem, wobec czego przychody uzyskiwane ze sprzedaży złomu przypisane są do działalności pozastrefowej Spółki. Wnioskodawca traktuje osiągane przychody oraz odpowiadające im koszty uzyskania przychodu dotyczące sprzedaży odpadów jako związane z działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób prawnych, która nie korzysta ze zwolnienia z tytułu działalności strefowej. Materiał wykorzystywany w trakcie procesu produkcyjnego stanowi głównie blacha metalowa. Wskazany materiał (jego zakup) jest ewidencjonowany w systemie magazynowym zgodnie z ceną nabycia wskazaną na fakturach zakupowych blachy metalowej. Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zobowiązana jest do prowadzenia rozbudowanego sytemu informatycznego pozwalającego na precyzyjne rozdzielenie kosztów i przychodów w podziale na źródła przychodów, to jest strefowe i pozastrefowe. Wykorzystywany przez Spółkę system informatyczny (SAP) pozwala Spółce na dokładne obliczenie, jaka ilość materiału nabytego w związku z realizacją procesu produkcyjnego staje się następnie odpadem poprodukcyjnym, sprzedawanym następnie podmiotom trzecim jako złom. Wartość odpadu produkcyjnego stanowi kilka procent (około 8%) w stosunku do kosztów zużycia materiałów do produkcji. Spółka dokonuje bezpośredniego przypisania kosztów nabycia materiałów zużytych do produkcji (w precyzyjnie obliczonej z wykorzystaniem oprogramowania SAP części) do przychodów uzyskiwanych ze sprzedaży odpadów (złomu).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
